Έπειτα από την ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας για την κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων από την Α και Β Λυκείου, όπως και από τις πανελλαδικές εξετάσεις, η κοινή γνώμη αποφάνθηκε την ντροπή μιας τέτοιας απόφασης που οδηγεί στην αποξένωση των μαθητών από τις Τέχνες. Μια κίνηση δημόσιας κατακραυγής αφού στερεί το δικαίωμα στην καλλιτεχνική παιδεία.
Με ένα παράπονο και αρκετή κινητοποίηση να έρχονται στο προσκήνιο με σκοπό την αντίσταση σε μία τέτοια πράξη καταφέρνοντας μόνο την αύξηση της ανεργίας και την απομάκρυνση από κάθε είδους Τέχνη. Μια χώρα που αναγεννιόταν ανέκαθεν από τις στάχτες του πολιτισμού της και με ένα μεγάλο ιστορικά καλλιτεχνικό παρελθόν, πλέον αποδοκιμάζει κάθε μορφή καλλιτεχνικής παιδείας, η οποία αποτελεί ένα κίνητρο για τους μαθητές ότι δεν έχει χαθεί η έστω και μηδαμινή συμμετοχή στα καλλιτεχνικά τμήματα συγκριτικά με την απαρτία που έχουν οι Θετικές και Οικονομικές σχολές.
Μετά το πλήγμα που δέχθηκαν οι καλλιτέχνες από την κατάσταση που επικράτησε από τον Ιό, τώρα έχει σειρά ο κλάδος της προεργασίας για την εισαγωγή στον κόσμο των Τεχνών. Η πλήρη απάρνηση μιας χώρας που αντί να κοιτάει πως θα αναβαθμίσει τις καλλιτεχνικές της δομές και να προασπιστεί την πολιτισμική της κληρονομιά ώστε να μην χαθεί ό,τι έχει απομείνει, καταργεί επιδεικτικά κάθε τι καλλιτεχνικό με την δικαιολογία ότι δεν έχει μεγάλη απαρτία.
Όσο στην Ελλάδα οι κυβερνητικοί μηχανισμοί τρέπονται στην διαστρέβλωση των καλλιτεχνικών ενστίκτων κάθε εφήβου, στην Νέα Ζηλανδία η πρωθυπουργική απόφασηπου πάρθηκε με σκοπό την ενίσχυση των καλλιτεχνικών ενασχολήσεων ήταν η επένδυση τεσσάρων εκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να προαχθεί αυτό το κομμάτι παιδείας αντί να διαγραφεί.
Αναρωτηθείτε λοιπόν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς την Τέχνη;
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση