Συζήτηση με έναν πρωταθλητή, τον Παναγιώτη Θεοτοκάτο

Γιααρχήσυστήσουστουςαναγνώστεςμας.

Ονομάζομαι Θεοτοκάτος Παναγιώτης και ασχολούμαι με τον αθλητισμό τα τελευταία σχεδόν 15-16 χρόνια, από ηλικία 7 ετών και τώρα είμαι στο 24ο έτος της ηλικίας μου.

Έχειςδιακριθείσεκάποιαπρωταθλήματα,έχειςκάποιαμετάλλιαανθέλειςναμαςμιλήσειςλίγογιααυτά.

Έχω διακριθεί σε αρκετά πρωταθλήματα, σε πρωταθλήματα παγκόσμιου βεληνεκούς στην Αγγλία, την Ιταλία, Γερμανία…

Τα πιο πολλά είναι διασυλλογικά, δηλαδή αφορούν έναν ιδιώτη ο οποίος διοργανώνει ένα πρωτάθλημα, το οποίο φέρνει αθλητές από όλο τον κόσμο, χωρίς να έχουν κάποιο επίσημο τίτλο. Έχω συμμετάσχει και σε επίσημα πρωταθλήματα, σε 2 πανευρωπαϊκά ενηλίκων και ένα παγκόσμιο εφήβων στην ηλικία των 18. Τα δυο τελευταία πανευρωπαϊκά που συμμετείχα ήταν το 2016 και το 2018 στο οποίο διακρίθηκα με 3η θέση στην Ευρώπη στην κατηγορία μου.

Πωςάρχισεςτηπυγμαχίακαιγιαποιουςλόγους;

Στην αρχή ξεκίνησα με παραδοσιακό στυλ, kung fu, ξεκίνησα με μια πολεμική τέχνη και μετέπειτα μετάβηκα σε ένα μαχητικό άθλημα. Ο λόγος ήταν ότι εκείνη την εποχή ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα και επειδή στο σχολείο υπήρχε μαθητική βία γενικότερα, υπήρχε bullying, ξεκίνησα να κάνω kung fu για λόγους αυτοάμυνας και στη πορεία μετάβηκα στο kick boxing και ξεκίνησα να κάνω έτσι έναν ερασιτεχνικό πρωταθλητισμόαπό την ηλικία των 7-8 εκεί.

Τοbullyingυπήρχεγενικότεραστοσχολείοκαιτοπεριβάλλονσουήτοβίωνεςεσύπροσωπικά;

Το έχω βιώσει κι εγώ προσωπικά από άτομα που ήταν στην ίδια τάξη με εμένα αλλά καιγενικότερα. Ήταν… λίγο περίεργα τα πράγματα. Δε ξέρω αν ήταν το σχολείο μου έτσι αλλά υπήρχαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Δηλαδή υπήρχαν και άλλα παιδιά που είχαν υποστεί βία στο σχολείο.

Τινομίζειςότισουέμαθετοάθλημακαιγενικότεραηενασχόλησήσουμετοναθλητισμό;

Πάνω από όλα πειθαρχεία, σεβασμό στο δάσκαλό μου και στους συναθλητές μου ακόμη και προς τον αντίπαλό μου. Να έχω μια φυσική κατάσταση… Α. Ψυχολογικά είμαιπιο ήρεμος γιατί είναι κάτι το οποίο με ενδιαφέρει πάρα πολύ και με κάνει να ξεχνιέμαιαπό τα προβλήματά μου και από την καθημερινότητά μου γενικότερα. Ξεδίνω… Για τους προφανείς λόγους ότι είναι ένα μαχητικό άθλημα, είναι πολύ έντονο, γενικότερα με έχει διαμορφώσει, με έχει κάνει πιο ώριμο, με έχει εξοπλίσει με το πώς να αντιμετωπίζω κάποιες καταστάσεις έξω στο κοινωνικό περίγυρο. Μου έμαθε να έχω υπομονή, γιατί καλώς ή κακώς οι πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα είναι ενασχολήσεις γενικότερα που θέλουν χρόνο ώστε να δεις καρπούς στη δουλειά σου, οπότε θέλει να έχεις τρελή υπομονή. Αυτή την υπομονή την υιοθετείς στη καθημερινότητά σου λίγο-πολύ.

Επίσης, γενικότερα έμαθα να έχω καλύτερη επικοινωνία με το κόσμο. Έχω συναναστραφεί με πάρα πολύ κόσμο, μαθητές τόσο στο εξωτερικό όσο και εντός της Ελλάδος, με προπονητές μεγάλης κατηγορίας, εθνικών ομάδων, από αθλητικούς συλλόγους. Με έκανε πιο κοινωνικό δηλαδή εμένα, σαν Παναγιώτη, παρόλο που είναι ατομικό άθλημα…

(Αν και έχει και κάποιες κατηγορίες στις οποίες τείνει να είναι και ομαδικό. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες στο kick boxing οι οποίες αφορούν μια μικρή ομάδα, η οποίααντιμετωπίζει την αντίπαλη μικρή ομάδα. Πολλές φορές είναι και μεικτές, μπορεί να υπάρχουν, ξέρω ‘γω, 2 άντρες- μια γυναίκα, ή ένα ζευγάρι 2 αντρών ή 2 γυναίκες αντίστοιχα. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες. Ή μια μεγάλη ομάδα 3 αντρών, μια γυναίκα και 2 αναπληρωματικούς. Γενικότερα το kick boxing έχει ποικιλομορφία γενικότερα.)

Τινομίζειςσουδίδαξετοάθλημασεσχέσημετησχέσησουμετηβία;Άλλαξετιςσκέψειςσουσεσχέσημετηβία;

Όσον αφορά εμένα προσωπικά, κατάφερα να διαχειρίζομαι εγώ τον θυμό μου οπότε ναπεριορίσω τη βία που επικρατεί μέσα μου ή που μπορεί εγώ να προκαλέσω στο περίγυρό μου. Έχω σταματήσει να είμαι βίαιος γιατί μπορώ και το διαχειρίζομαι πλέον.Προφανώς, υπάρχουν και κάποιοι κανόνες σε έναν αθλητικό σύλλογο, δεν μπορείς να ασκείς βία. Υποτίθεται ότι είναι για αυτοάμυνα ότι μαθαίνεις. Και επίσης, μαθαίνεις να είσαι υπεύθυνος για αυτά που μαθαίνεις. Δε γίνεται να ασκείς βία ή να εισέρχεσαι σε καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσει ένας τυχαίος παράγοντας. Δε σου επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες, άγραφοι μεν αλλά είναι κανόνες, αφού καλώς ήκακώς, έχεις στα χέρια σου ένα όπλο, γνωρίζεις που να χτυπήσεις έναν αντίπαλο, πώς να τον ακινητοποιήσεις, πώς να του σπάσεις ένα μέρος του σώματός του, πώς να του προκαλέσεις μια σοβαρή ζημιά… Αυτά τα πράγματα δε μπορείς να τα ασκήσεις σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Κατά κύριο λόγο, έχω μάθει να διαχειρίζομαι τους ανθρώπους οι οποίοι απέναντί μου μπορεί να είναι σε έξαρση ή θυμωμένοι, έχω μάθει με τον τρόπο μου να τους διαχειρίζομαι με τα λόγια για αρχή. Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που μου χάρισε ο αθλητισμός. Δε πέφτω με τα μούτρα στη βία. Δε θα έρθει κάποιος με τσαμπουκά ή πες το όπως θες να με προκαλέσει και εγώ θα ενδώσω. Δεν είναι τόσο απλό.

Στονδρόμοσουωςπρωταθλητήςποιαεμπόδιαήπροβλήματαέχειςαντιμετωπίσει;

Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο καθένας και ατομικά και πράγματα που μπορεί να έρθουν στην πορεία από τον περίγυρό σου. Θέλειπάρα πολλές θυσίες ο πρωταθλητισμός. Φαντάσου ότι ένα παιδί σε πολύ μικρή ηλικία προφανώς και θα θέλει να κάνει πράγματα για τον εαυτό του, για να περάσει καλά. Όταν ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό πρέπει να θυσιάσεις πάρα πολύ από το προσωπικό σου χρόνο και πάρα πολλά από τα πράγματα που θα ήθελες να κάνεις αλλά δε μπορείς. Όταν είσαι αθλητής δε μπορείς να πίνεις, δε μπορείς να έχεις μια κακή διατροφή, δε μπορείς να κοιμάσαι πάρα πολύ αργά. Πρέπει να προσέχεις τι τρως, να κοιμάσαι νωρίς για να ξεκουράζεσαι, να κάνεις την κατάλληλη αποθεραπεία μετά τις προπονήσεις σου, να προσέχεις το σώμα σου, δεν είναι τόσο απλό…

Επίσης, χρειάζεσαι και χρόνο, πάρα πολύ χρόνο να επενδύσεις. Οπότε, το χρόνο για τη βόλτα πρέπει καλώς ή κακώς να τον περιορίσεις. Για αυτό το λόγο ένα παιδί που είναι σε πιο μικρή ηλικία και θέλει να παίξει, να βγει έξω με τους φίλους του, ένας έφηβος, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Πρέπει να είναι πιο πειθαρχημένος, να έχει θέληση, νααφιερώσει πάρα πολλές ώρες σε αυτό που κάνει ώστε να γίνει καλός, να κάνει πάρα πολλές επαναλήψεις.

Επίσης, άλλα προβλήματα… Επειδή το άθλημα είναι μαχητικό, υπάρχουν πάρα πολλοί τραυματισμοί, οπότε πρέπει να είσαι και κάπως συμβιβασμένος με το γεγονός ότι θα χτυπήσεις κάποια στιγμή, μπορεί να έχεις κάποιο σοβαρό τραυματισμό, μέχρι και μια απλή μελανιά. Εσύ πρέπει να είσαι σε θέση να διαχειρίζεσαι τα χτυπήματα που δέχεσαιαπό τους αντιπάλους, τη κόπωση του σώματός σου, γιατί το σώμα σου όταν κουράζεται, πονάει, οι μυς σου πονάνε. Πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό, τη κόπωση και τη σωματική καταπόνηση γενικότερα.

Πολλές φορές- αυτό είναι λίγο απλό- αλλά οι μετακινήσεις που μπορεί να χρειαστεί να κάνεις για να πας στο χώρο προπόνησής σου. Πολλές προπονήσεις δεν ήταν δίπλα στο σπίτι μου. Πολλές φορές χρειάστηκε για να κάνουμε προπονήσεις σαν εθνική ομάδα, επειδή στο γυμναστήριο του προπονητή δε μπορούσαμε να κάνουμε, γιατί ήταν πιο μικρός ο χώρος και εμείς ήμαστε πολύ περισσότερα άτομα, πολλές φορές πηγαίναμε σεδημοτικά σχολεία, σε κλειστά γυμναστήρια έτσι ώστε να χωράμε όλοι. Ή μπορεί να μεταβαίναμε στα Άνω Λιόσια στο Ολυμπιακό Γήπεδο Πάλης, το οποίο ήταν πολύ μεγάλη απόσταση για πολλούς από εμάς να μεταβούμε εκεί πέρα. Δεν υπάρχουν επίσημες εγκαταστάσεις κάπου, ένα γυμναστήριο για το σκοπό αυτό. Το πρόβλημα του χώρου υπήρχε σίγουρα, αλλά όχι πάντα.

Αυτό ήταν ανάλογα και με τον προπονητή. Αν ο προπονητής διέθετε χώρο ώστε να γίνει η προπόνηση, τότε τη κάναμε. Αλλά κάποιες φορές είχαμε πρόβλημα με το χώρο ηαλήθεια είναι αυτή. Αυτά είναι προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζαμε στην αρχή, μετέπειτα λύθηκαν, καθώς οι προπονητές απέκτησαν μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους και καταφέραμε να χωράμε. Τα γκρουπ μοιραζόντουσαν καλύτερα, ήταν πιο πολλές οι ώρες, οπότε έβγαινε.

Παλιότερα, πχ το ’14 που έκανα εγώ προετοιμασία και ήμασταν 30 άτομα έφηβοι, δεν ήταν τόσο απλό. Δε μπορούσε κάποιος αθλητικός σύλλογος να χωρέσει ταυτόχρονα 30 άτομα για να κάνουν προπόνηση. Και μιλάμε τώρα για έντονες ασκήσεις, για τις οποίες χρειάζεται ο καθένας τον ατομικό του χώρο, ή σε ζευγάρια, ή να παίξεις sparring, να κάνεις μια ελεύθερη μάχη με τον συμμαθητή σου. Ήταν λίγο δύσκολο. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, τότε αναγκαζόμασταν να ψάξουμε και πιο μεγάλους χώρους ώστε να χωρέσουμε.

Ένας πολύ μεγάλος παράγοντας θεωρώ ότι μπορεί να γίνει και η οικογένεια. Κάποιοι γονείς κατά κύριο λόγο, δεν αποσκοπούν το παιδί ώστε να ακολουθήσει ένα μαχητικό άθλημα. Οπότε μπορεί εξ αρχής όταν ένα παιδί θέλει να μάθει ένα μαχητικό άθλημα ή να γίνει αθλητής ενός μαχητικού αθλήματος, είναι λίγο δύσκολο γιατί ο γονέας κυρίως φοβάται για τη σωματική του ακεραιότητα. Κατά κύριο λόγο οι γονείς νοιάζονται για την εκπαίδευση του παιδιού όσον αφορά τα μαθήματα, το σχολείο κτλ. Θεωρώ βέβαια ότι οι γονείς φοβούνται γιατί όσο ανεβαίνεις κατηγορία και ιδιαίτερα όταν φτάνεις στων ενηλίκων, τα χτυπήματα γίνονται πιο σοβαρά. Είναι λογικό οι γονείς λοιπόν να φοβούνται, ιδιαίτερα στις ηλικίες των 7, 8, 9 γιατί υπάρχουν και αυτές οι ηλικίες στους αγώνες.

Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που θεωρώ πλήττει πολλούς αθλητές και ιδιαίτερα αυτή τη περίοδο, είναι το οικονομικό θέμα. Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία στη χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πολλές οικογένειες δεν έχουν ούτε τα βασικά, πόσο μάλλον να στείλουν το παιδί τους να κάνει αθλητισμό, και πρωταθλητισμό μάλιστα. Όταν μιλάμε για ερασιτεχνικό αθλητισμό γενικότερα δεν είναι σαν τον επαγγελματικό. Δηλαδή δεν υπάρχουν συμβόλαια, μισθοί, χορηγίες πολλές και δεν υπάρχει τόση προώθηση όση υπάρχει στον επαγγελματικό αθλητισμό που είναι πχ το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Οι αθλητές κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν είτε με δικά τους έξοδα, από κάποιες δουλειές που κάνουν είτε τους βοηθούν οι γονείς τους.

Η ομοσπονδία δεν είναι σε θέση να βοηθήσει, δε μπορεί να βοηθήσει γιατί και η ίδια δεπαίρνει επιχορηγήσεις από το κράτος. Το κράτος δεν είναι σε θέση να επιχορηγήσει τους αθλητές του. Η ομοσπονδία βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί, πολλές φορές έχει χορηγήσει εισιτήρια για το εξωτερικό, για την εθνική ομάδα κατά κύριο λόγο. Χορηγεί ξενοδοχεία, διαμονές, ότι μπορούν κάνουν γιατί και αυτά δεν είναι μικρά ποσά. Ιδιαίτερα όταν σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και 30 αθλητές… όπως και να έχει, τα έξοδα είναι μεγάλα.

Δυστυχώς, δε μπορούν όλοι οι γονείς να παρέχουν αυτά τα ποσά. Ένα ταξίδι φαντάσου μπορεί να φτάσει τα 1.000 ευρώ. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αγώνες, πάντα μιλάμε για εξωτερικό και επίσημα πρωταθλήματα, που μπορεί να υπάρχουν δυο πρωταθλήματα μέσα στο μήνα! Δεν είναι πάντα ο γονέας διατεθειμένος να δίνει τέτοια ποσά για να βγαίνει το παιδί έξω. Οπότε πολλοί αθλητές περιορίζονται να βγαίνουν μετρημένα 5-6 πρωταθλήματα έξω και όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα βγαίνουν σε περισσότερα. Άλλοι σε λιγότερα όμως. Άλλοι κυνηγούν μόνο τα επίσημα, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά, τα οποία γίνονται ανά δυο χρόνια το καθένα, εναλλάσσονται δηλαδή πανευρωπαϊκό-παγκόσμιο-πανευρωπαϊκό.

Μετανιώνειςποτέγιατηναπόφασήσουναασχοληθείςμετονπρωταθλητισμό;

Κάποιες φορές, έχω σκεφτεί μήπως χαράμισα το χρόνο μου, μήπως θα έπρεπε ξέρω ‘γω να ζήσω πιο πολλά πράγματα εγώ ως Παναγιώτης, γιατί εντάξει… Προσωπικά έχω στερηθεί. Χρόνο διασκέδασης, χρόνο ξεκούρασης, ατομικό και γενικότερα προσωπικό χρόνο, έχω στερηθεί για τον αθλητισμό επί πολλά χρόνια. Πολλές φορές έχω σκεφτεί μήπως θα αξιοποιούσα τα χρόνια αυτά κάπως διαφορετικά…

Αλλά στην τελική, όχι. Είμαι πολύ γεμάτος με αυτό που έχω κάνει και με αυτό που καταφέρνω να κάνω με τον τρόπο που κάνω. Με έχει βοηθήσει, με έχει διαμορφώσει σαν χαρακτήρα, και όχι δε θα άλλαζα καμία στιγμή και καμία απόφαση που έχω πάρει μέχρι στιγμής.

ΑνμπορούσεςνααλλάξειςκάτισεσχέσημετοναθλητισμόστηνΕλλάδα,τιθαήταναυτό;

Κοίταξε να δεις… Θα ήθελα σίγουρα το κράτος να υποστηρίζει περισσότερο τους αθλητές του, γιατί πραγματικά οι αθλητές της Ελλάδας έχουν πάρα πολλά να προσφέρουν, παρότι δουλεύουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Πάρα πολλά είναι τα παιδιά που κάνουν και δυο και τρεις δουλειές και μετά κάνουν προπόνηση. Δεν είναι λίγοι οι αθλητές. Και παρόλα αυτά, παρόλες τις δύσκολες συνθήκες, καταφέρνουν και φέρνουν τίτλους στην Ελλάδα, σημειώνουν σημαντικά ρεκόρ, θέσεις, που ανεβάζουν την Ελλάδα πανευρωπαϊκά και παγκόσμια. Οπότε είναι κρίμα αυτά τα παιδιά να μην έχουν στήριξη, έστω για την εθνική ομάδα. Αν όχι για τον καθένα ατομικά, γιατί ο καθένας ανήκει σε διαφορετικό αθλητικό σύλλογο, τουλάχιστον για την εθνική ομάδα.

Καλό θα ήταν, έτσι όπως το φαντάζομαι εγώ έναν ιδανικό πρωταθλητισμό, να υπάρχουν και κάποιες αμοιβές όσον αφορά τις θέσεις που φέρνουν οι αθλητές στα επίσημα πρωταθλήματα. Θεωρώ ότι είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος και όταν επιτευχθεί, το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει το κράτος και η κοινωνία ως ανταμοιβή είναι να δώσει ένα χρηματικό ποσό και έναν έπαινο στους αθλητές που καταφέρνουν να φτάνουν τόσο ψηλά. Γιατί, καλώς ή κακώς ο ανταγωνισμός στον εξωτερικό και στα μεγάλα πρωταθλήματα είναι πολύ μεγάλος, είναι πολύ δύσκολες οι κατηγορίες, ανεξαρτήτως. Και ανεξαρτήτως φύλου!

Και είναι κρίμα, είναι και το λιγότερο. Γιατί ότι κάνουν μέχρι στιγμής το κάνουν γιατί τοαγαπάνε. Και γιατί κάποιοι ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα αποκατασταθούν και επαγγελματικά ως δάσκαλοι, μελλοντικά. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο.

Μπορείςναεντοπίσειςμιαστιγμήπουένιωσεςιδιαίτεραχαρούμενος/περήφανοςπουείσαιαθλητής;

Ναι, σίγουρα. Δε θα άλλαζα με τίποτα μια πάρα πολύ καλή προπόνηση με 5-6 συμμαθητές μου, που τα έχουμε δώσει όλα, έχουμε λιώσει μαζί, έχουμε φτάσει τον εαυτό μας στα άκρα. Και παρόλα αυτά, ο ένας τραβάει τον άλλο, ο ένας στηρίζει τον άλλο, είμαστε μια ομάδα.

Περνώνταςστηκαθημερινότητατηςκαραντίνας/τοκλίματουκορωνοϊού,ιδιαίτεραστηνπερίοδοτηςκαραντίναςπουδεμπορούσεςνααθληθείςκαιδεμπορούσεςναεξασκήσειςτοάθλημάσου,τισεδυσκόλεψεπερισσότερο;

Κοίταξε να δεις, για να είμαι ειλικρινής, η καραντίνα μου άρεσε και δε μου άρεσε όσον αφορά αυτό. Ξεκουράστηκα πάρα πολύ μπορώ να πω όσο ήμουν στη καραντίνα. Το κακό όλης αυτής της κατάστασης είναι ότι είχα βάλει εγώ προσωπικά κάποιους στόχους, κάποια πρωταθλήματα, τα οποία προφανώς όλα ακυρώθηκαν, και δυστυχώς δε μπόρεσα να συμμετάσχω.

Το επίσης κακό είναι ότι για τη διάρκεια της καραντίνας έμεινα πίσω ως αθλητής. Δε μπόρεσα να κάνω προπονήσεις και έτσι οι επιδόσεις μου έχουν πέσει. Έχω μείνει λίγο πίσω όσον αφορά και τη φυσική μου κατάσταση γιατί καθόμουν και όταν κάθεται ένας αθλητής το σώμα του αρχίζει και επιστρέφει… πέφτει η απόδοσή σου. Προφανώς και θα πρέπει να επανέλθεις σιγά σιγά. Εκεί που μπορεί να είχες φτάσει σε μια υψηλή φυσική κατάσταση, ξαφνικά βλέπεις αυτή να πέφτει.

Τώρα,λόγωτουκορωνοϊού,έχειαλλάξειηκαθημερινότητάσουστοντρόποπουαθλείσαι;

Ναι, αφού μέχρι και προσφάτως η σωματική επαφή απαγορευόταν, οπότε η προπόνηση ήταν ουσιαστικά σκιαμαχία. Δε μπορούσαμε να κάνουμε την ιδανική προπόνηση μεταξύ μας γιατί έπρεπε να κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας γιατί υγεία πάνω από όλα, εννοείται αυτό. Οπότε η προπόνηση ήταν περιορισμένη σκιαμαχία, στον αέρα, περισσότερες τεχνικές, κάποια λακτίσματα και σιγά σιγά με τη πάροδο του καιρού εφόσον χαλάρωσαν λίγο τα μέτρα, μεταβήκαμε στο να κάνουμε λίγο σαν ζευγάρια πάλη και να αρχίσουμε να επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς.

Ακόμηπροσπαθείτεναεπανέλθετε;Μπορείςναεπανέλθειςμετηδεδομένηκατάσταση;Θαχρειαστείπολύκαιρό;

Όχι, δε θα χρειαστεί πάρα πολύ καιρό, θεωρώ ότι με ένα πρόγραμμα το οποίο θα τηρηθεί σωστά σε ένα διάστημα τριών εβδομάδων, ένα μήνα βαριά, και με την ανάλογηπροπόνηση φυσικά θεωρώ ότι σε ένα μήνα θα έχω επιστρέψει στην αρχική μου κατάσταση.

Ανμπορούσεςναδώσειςέναμήνυμασεκάποιονπουαμφιταλαντεύεταιμεταξύτουαθλητισμούκαιμιαςπιοπαραδοσιακήςεκπαίδευσης,τιθαήθελεςνατουπεις;

Θα έλεγα σε ένα παιδί να δοκιμάσει και τα δυο. Τα καθένα προφανώς και σε διαμορφώνει και ο αθλητισμός ειδικά έχει να σου χαρίσει πάρα πολλές εμπειρίες και γνώσεις από το πώς να διαχειρίζεσαι το σώμα σου, πώς να το χειρίζεσαι απέναντι σε έναν αντίπαλο μέχρι πραγματικά πόσο μπορεί να διαμορφώσει κάποιος το σώμα του, πόσο πιο όμορφο μπορεί να γίνει με ένα πρόγραμμα και μια σκληρή προπόνηση. Αρκεί να το θέλει και να βάλει στόχους πάνω από όλα.

Είναι μοναδική εμπειρία πραγματικά ο αθλητισμός. Σε αλλάζει, σε κάνει άλλο άνθρωπο.Η αλλαγή φαίνεται, ραγδαία μάλιστα και με τη πρώτη ματιά. Και θα έλεγα στον καθένα να μπει σε αυτή τη διαδικασία και θα δει από τη μεριά του ότι αν μπει σε αυτή τη διαδικασία, μετά δε θα είναι εύκολο να το αφήσει, θα γίνει τρόπος ζωής.