Καπερναούμ, μια ταινία ωδή στη ερειπωμένη ψυχή και τη σκληρή πραγματικότητα. Ο Ζαϊν, ένα παιδί από τη Βηρυτό μεγαλωμένος σε μία φτωχική οικογένεια έχει μάθει από μικρός πως να είναι προστάτης του εαυτού του και της αδερφής του. Κατηγορείται για επίθεση με μαχαίρι…το θύμα, ο άντρας της αδερφής του, η αδερφή του κοντά στα 12 χρόνια της ζωής της. Ο Ζαϊν βρίσκεται σε δίκη, παίρνει το λόγο και με τη σειρά του ζητά τη δίκη των γονιών του, με σκοπό να τιμωρηθούν γιατί τον έφεραν στην ζωή.
Οι εικόνες είναι αποτρόπαιες. Το μάτι του θεατή αντικρύζει καταστάσεις φθονερές ώστε να επιβιώσει ο άνθρωπος. Τα παιδιά είναι μαριονέτες και οι ενήλικες εκμεταλλεύονται τα δικαιώματα που έχουν πάρει αυτοβούλως. Κανένα παιδί δεν ζήτησε να εργασθεί, να παντρευτεί και να είναι θύμα σωματικής και ψυχικής κακοποίησης. Διατηρείται ένα προφίλ των φτωχογειτονιών που μαρτυρά την ειδεχθή συμπεριφορά των οικογενειών. Είναι ένας αγώνας ενός μικρού ανθρώπου που έχει αντικρύσει τις τερατωδίες, έχει προσπαθήσει να σώσει την αδερφή του από το «γαμοπάζαρο» και όμως οι προσπάθειές του αποτυγχάνουν. Τα παρατάει, φεύγει από την οικογένειά του και τυγχάνει σε μία κοπέλα από την Αιθιοπία που έχει εγκατασταθεί λαθραία στον τόπο εκείνο μαζί με τον γιό της προσπαθώντας να φτιάξει ένα μέλλον γι’ αυτόν. Ο Ζαϊν βρίσκεται και πάλι να προστατεύει την μικρή αυτή ψυχή, η Ραχίλ θα του προσφέρει ένα φτωχικό αλλά υγιές περιβάλλον ζητώντας του μόνο να προσέχει τον γιό της. Η ταινία αυτή σε αφυπνίζει, σε ταρακουνάει.
Προβάλλει την διαφορά δύο γυναικείων προσωπικοτήτων, η μία υπό την κράτηση του άεργου άνδρα της, προσπαθεί να “διαφυλάξει” το μέλλον της οικογένειας, με την κερδοσκοπία και πωλώντας τις μικρές ψυχές που συνεχίζει να γεννάει. Ενώ η άλλη παλεύει για τη ζωή της και του γιού της, προσπαθώντας να του προσφέρει ένα σπίτι και μια αγκαλιά. Δεν ενδίδει στις προκλητικές προτάσεις πώλησης του από τον άνθρωπο που περιμένει τα χαρτιά της νομιμοποίησής της και προτιμάει να φοράει δικαίως το τίτλο της μάνας. Οι δύο πτυχές της ζωής, της εντιμότητας και της διαφθοράς. Η δυναμική της μητρότητας και η σημαντικότητα του να είσαι ικανός να μεγαλώσεις ένα παιδί χωρίς να επιβάλλεται από την κοινωνία.
Και φτάνουμε στο τέλος…πόσο έντονα συναισθήματα μπορεί να σου προσφέρουν δύο μάτια που ζητάνε τη δικαίωση; Ένα παιδί, απεγνωσμένο, προκαλεί σάλο για το αίτημά του. Θέλει να δικαστούν οι γονείς του για να σταματήσουν να γεννάνε κι άλλα παιδιά. Ζητά να σταματήσει ο κύκλος της ζωής…γιατί;…γιατί δεν αξίζει καμία καινούρια ψυχή να τραβήξει ένα γολγοθά προς όφελος των γονιών του. Δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι υποχείριο, δεν είναι άψυχο αντικείμενο…είναι μια ψυχή που χάνει την παιδικότητά της και ωριμάζει πριν την προκαθορισμένη ώρα.
Πόσο σκληρή μπορεί να είναι η πραγματικότητα; Πόσο εύκολα μπορούν να καταπατηθούν τα δικαιώματα ενός παιδιού; Η ασχήμια της ζωής αντικατοπτρίζεται σε μια οθόνη και σε κατακλύζει. Μια ταινία κοινωνικού περιεχομένου που κινείται σε νατουραλιστικά μονοπάτια με ερασιτέχνες ηθοποιούς που έχουν ζήσει σε παρόμοιες καταστάσεις.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση