Σε έναν ανώμαλο αγώνα για να αντιμετωπίσει τη νέα πολιτική κρίση της χώρας, ο Ιταλός πρόεδρος Sergio Mattarella αναμένεται να ζητήσει από τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Mario Draghi να σχηματίσει μη πολιτική κυβέρνηση για να αντικαταστήσει τον συνασπισμό του πρωθυπουργού Giuseppe Conte.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως ο Draghi παρενέβη άμεσα ως επικεφαλής της ΕΚΤ κατά τη διάρκεια της αιχμής της οικονομικής κρίσης το 2012 για την οικονομική σταθεροποίηση όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά του ευρώ γενικότερα.
Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος Mattarella κάλεσε τον 73 ετών πλέον Draghi, ώστε να σχηματίσει μια μη πολιτική κυβέρνηση για να αντικαταστήσει τον συνασπισμό του πρωθυπουργού Giuseppe Conte.
Με αυτή τη συνεργασία, ο Ιταλός Πρόεδρος επιδιώκει να οδηγήσει την Ιταλία να ξεπεράσει τις επιπτώσεις της πανδημίας, αφού οι τελευταίες συνομιλίες μεταξύ των πολιτικών απέτυχαν να δημιουργήσουν έναν βιώσιμο νέο συνασπισμό.
Επίσης σημαντικό να σημειωθεί είναι πως τον περασμένο μήνα ο Conte αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά από έντονες διαφωνίες με τον πρώην πρωθυπουργό Matteo Renzi, ο οποίος απέσυρε τους υπουργούς του από την Κυβέρνηση του Conte. Αυτές οι διαφωνίες αφορούσαν το σχέδιο του Conte να δαπανήσει περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να βοηθήσει την οικονομία της χώρας να ανακάμψει από την πανδημία.
Ο Renzi λοιπόν, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός κατά την περίοδο 2014-2016, κατηγόρησε τις δυνάμεις του Conte για τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις του, λέγοντας πως απορρίπτει τις προτάσεις του.
Παράλληλα, ο Mattarella ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη πως, ενώ πρόωρες εκλογές θα αποτελούσαν πιθανή λύση καθώς και την απαραίτητη «άσκηση δημοκρατίας», θα ήταν απλώς άστοχες ή και απερίσκεπτες σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της Ιταλίας.
Παρόλα αυτά, αυτή η απόφαση του Ιταλού Προέδρου μοιάζει μάλλον οικεία. Κοιτάζοντας πίσω σε μία από τις σημαντικότερες κρίσεις που έχουν πλήξει την Ευρώπη από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο –την χρηματοοικονομική του 2009, η μη δημοκρατική αναπλήρωση πολιτικών ηγετών δεν είναι νέο φαινόμενο. Πιο συγκεκριμένα, όταν ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός Silvio Berlusconi παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του 2011, αντικαταστάθηκε άμεσα από τον Mario Monti, έναν οικονομολόγο και πρώην μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παρόμοιες ενέργειες έλαβαν μέρος και στην Ελλάδα με την αντικατάσταση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον οικονομολόγο και πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουκά Παπαδήμο.
Ο διορισμός δύο μη εκλεγμένων και φαινομενικά τεχνοκρατών στην Ελλάδα και την Ιταλία έχει ευρέως ερμηνευθεί ως απόδειξη του τρόπου με τον οποίο η κρίση επιδείνωσε το δημοκρατικό έλλειμμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια. Ομοίως, αυτή η έλλειψη δημοκρατικών πράξεων εν μέσω μιας σοβαρής κρίσης έφερε αργότερα και στις δύο χώρες μια εκτεταμένη άνοδο λαϊκισμού, που αργότερα επιβεβαιώθηκε με την επιτυχή εκλογή ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα το 2014.
Ως εκ τούτου, η απόφαση του Ιταλού Προέδρου Mattarella μπορεί να είναι τωόντι η απάντηση σε μία ακόμη εθνική κρίση που επιδεινώνεται καθημερινά. Παρόλα αυτά, δεν θα έπρεπε πλέον να έχουμε μάθει απ’ τα λάθη του παρελθόντος; Η Ιταλία, μία εξουθενωμένη χώρα αρκετά παρόμοια με την Ελλάδα, που κλήθηκε μέσα σε μία δεκαετία να καλύψει μεταξύ άλλων χρέη και να αντιμετωπίσει ενεργά το προσφυγικό ζήτημα στη Μεσόγειο, θα έπρεπε πλέον να ξέρει πως να χειριστεί ανάλογα ζητήματα όπως η πανδημία.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση