Το περίπτερο στους Αμπελόκηπους

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Μια μέρα πριν το δεύτερο επίσημο lockdown κι ο δρόμος μου με βγάζει στους Αμπελόκηπους. Περιμένοντας το λεωφορείο για να γυρίσω πίσω στο σπίτι (και να μην ξαναφύγω έκτοτε), βρήκα την ευκαιρία να χαζέψω στο αγαπημένο μου περίπτερο της πόλης. Μιλάω φυσικά για το περίπτερο με τα βιβλία έξω από τον σταθμό του μετρό στους Αμπελόκηπους.

Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για την αχίλλειο πτέρνα μου, αφού δεν έχει υπάρξει φορά που να έχω περάσει από εκεί και να μην έχω ξεκλέψει πέντε λεπτά από τη μέρα μου για να του αφιερώσω. Μέσα στους αρκετά μεγάλους τίτλους, εγώ πάντα γοητεύομαι από τα μεταχειρισμένα βιβλία που είναι στριμωγμένα στο πλάι του περιπτέρου. Τα βλέπω σαν τα μικρά διαμάντια που δεν έφτασαν ποτέ στις βιτρίνες των μεγάλων βιβλιοπωλείων. Μετά από ώρα ψαξίματος, βρέθηκα να φεύγω με δύο βιβλία στα χέρια.

Το πρώτο είναι τα «Γέλια» του ΑνδρέαΜήτσου. Πρόκειται για ένα βιβλίο με δέκα κωμικοτραγικά διηγήματα. Ο τρόπος γραφής του Ανδρέα Μήτσου είναι πολύ νοσταλγικός και, παρ’ όλη τη μικρή έκταση του βιβλίου, έφτασα μέχρι το οπισθόφυλλο νιώθοντας πως πήγα μια εκδρομή, λίγων ωρών, σε ένα γραφικό ορεινό χωριό της Αμφιλοχίας. Το αγαπημένο μου από τα δέκα διηγήματα υπήρξε «Το απίστευτο κύρος των μαθητικών μητρώων», ενώ μία φράση που συγκράτησα απ’ αυτό ήταν η εξής·

«…είμαιχρεωμένοςπια.Ανήκω.Εδώμόνοβρίσκεταιτομέλλονκαιηπροοπτικήμου».

Το δεύτερο βιβλίο που ξέθαψα από τις πλαϊνές στοίβες του περιπτέρου είναι «ΟσκύλοςτωνΜπάσκερβιλ» του ΆρθουρΚόνανΝτόιλ. Προφανώς και είναι ένα βιβλίοπολύ πιο αναγνωρισμένο από το κοινό σε σχέση με τα «Γέλια» και δεν θα περίμενε κανείς εμένα για να κάνω τις απαραίτητες συστάσεις με τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και τον ΣέρλοκΧολμς. Πρόκειται για ένα πολύ ατμοσφαιρικό βιβλίο με φόντο την σκοτεινή επαρχία της Αγγλίας, στο οποίο ερευνάται ο θάνατος του σερ Τσαρλς Μπάσκερβιλ και ο αρχαίος θρύλος του άγριου σκύλου- δολοφόνου που στοιχειώνει την οικογένεια του.

Τα δύο αυτά βιβλία, μεταξύ άλλων, έγιναν συντροφιά μου στις δύσκολες μέρες της καραντίνας, την οποία διανύουμε. Μέρες που είναι δύσκολες για όλους, αλλά δεν μπορώ να ξεκινήσω να φαντάζομαι πόσο δύσκολες είναι για ανθρώπους με μικρές επιχειρήσεις και αποκλειστικά φυσικά καταστήματα. Κι αν αναφέρω για ένα λόγο το περίπτερο με τα βιβλία που τόσο αγαπώ είναι γιατί οφείλουμε, όσο μπορούμε, να στηρίξουμε ανθρώπους που μας χρειάζονται αυτή τη στιγμή.

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα να έρθουν, περίοδο που οι επιθυμίες μας ως καταναλωτές συνήθως αυξάνονται, ας κάνουμε τις αγορές μας από μικρότερα καταστήματα, στηρίζοντας για παράδειγμα αυτά της γειτονιάς μας. Ας δώσουμε, τέλος πάντων, τα δέκα και τα είκοσι ευρώ μας κάπου που πραγματικά θα εκτιμηθούν και που θα γίνουν αιτία να χαμογελάσει ένας άνθρωπος, όχι σε μια μεγάλη απρόσωπη εταιρία.

Κι ας πάρουμε λίγο λιγότερα φέτος! Φέτος ας χορτάσουμε με το μοίρασμα!