«Όλα εξαρτώνται από το πως βλέπει κάποιος τα πράγματα» η Anies Varda και ο JR δύο καλλιτέχνες διαφορετικής γενιάς που συναντιούνται με σκοπό το στήσιμο ενός ντοκιμαντέρ έχοντας ως στόχο την φωτογραφία καθημερινών ανθρώπων που κρύβουν μια ιστορία, οικειοποιούν τον θεατή με την φύση, κάνοντας στάσεις σε χωριά, θάλασσες και λιμάνια ώστε να δέσουν αρμονικά το περιεχόμενο της κάθε λήψης με την αρτιότητα της ιδέα.
Ο ένας βλέπει «φλου», ο άλλος τα βλέπει «μαύρα» και όμως το καλλιτεχνικό τους ένστικτο συνδέεται ακριβώς πάνω στην λεπτή γραμμή που οριοθετεί κάθε ανθρώπινη επικοινωνία, η οποία συνήθως δύσκολα επιτυγχάνεται. Η Ανιές θαυμάζοντας το έργο του σύγχρονου φωτογράφου και εικαστικού, JR, θέλει να στήσει μια ταινία, η οποία θα κυμαίνεται στα μονοπάτια της καθημερινής, απλής ζωής, αλλά από πίσω θα διαγράφεται μια ιστορία. Η υπερπαραγωγικότητα οφειλόμενη στον υπερκαταναλωτισμό με αποτέλεσμα την μεταχείριση των ζώων ως προϊόν, το ζήτημα της γυναικείας εργασίας σε τιτλοφορούμενα «ανδρικά» επαγγέλματα με αναλογία 1 προς 80 για τους οδηγούς βαρέων οχημάτων, το αίσθημα του θανάτου και της ζωής, θίγονται στην θεματική του ντοκιμαντέρ και στολίζονται με την εικαστική αύρα των καλλιτεχνών.
Με φόντο τα τοπία της εξοχής, περιπλανώμενοι σε διάφορα χωριά της Γαλλίας, συναντούν έναν αγρότη που φροντίζει 8000 στρέμματα μόνος του…είναι ζήτημα μοναξιάς ή κατοχής του ελέγχου της δουλειάς του; Ένα χωριό που αποκτάει την μούσα του…μια ιστορία αγάπης που ζωντανεύει στους τοίχους ενός χωριού της Νότιας Γαλλίας…οι γυναίκες των λιμενεργατών στο λιμάνι της Χάβρης που κοσμούν τα κοντέινερ σαν τρία μεγάλα τοτέμ. Οι υπέρογκοι τόνοι αλατιού ενός εργοστασίου χημικών που αξιοποιούνται από μια ομάδα εργατών και ένας ταχυδρόμος-ζωγράφος…συμβάλλουν σε ένα νέο εικαστικό αποτέλεσμα που φωτίζει χωριά-φαντάσματα, λιμάνια, τσιμεντένιους τοίχους συνοικιών ανθρακωρύχων, μισογκρεμισμένες κατοικίες και πεσμένα πολυβόλα στις ακτές του Σεντ Μαργκερίτ.
Αναφορές σε μεγάλα πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου, όπως ο Ζαν-ΛυκΓκοντάρ, ο ΓκιΜπουρντέν και ΝαταλίΣαρότ, δίνουν ένα πιο λογοτεχνικό και λυρικό χρωματισμό στο ντοκιμαντέρ, καθώς η λήθη του παρελθόντος βγάζει μια αναμφισβήτητη αίγλη αναδρομής και αναβίωσης, αφού ακόμη και η επιλογή του συνεργάτη της συσχετίζεται με τον Γκοντάρ, καθώς και οι δύο φοράνε αυτά τα μαύρα, εμβληματικά γυαλιά μη φανερώνοντας το βλέμμα τους. Ένας καθρέφτης της ζωής της Ανιές Βαρντά ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά συνδέοντας διάφορους σταθμούς της ζωής της με τους σταθμούς σε αυτό το ταξίδι. Ο θάνατος, κύριος προβληματισμός σε όλη την διάρκεια και ιδιαίτερα για την Ανιές αφού πλέον έχει κάνει τον κύκλο της ως άνθρωπος, γυναίκα και σκηνοθέτης, όντας σε μεγάλη ηλικία και έχοντας “περπατήσει τους δρόμους” της Nouvelle Vague θεωρεί ότι η κάθε συνάντηση που κάνει με τους ανθρώπους στην ταινία είναι η τελευταία…
Ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Πρόσωπα και Ιστορίες» που κατοχύρωσε υποψηφιότητα για Βραβείο Όσκαρ με ιδανικό μέλημα να είναι η αξιοποίηση και η αποτύπωση της φαντασίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση