Τεχνοκρίτες και φοιτητές τμημάτων πάσης κατευθύνσεως έχουν ήδη αρχίσει να συντάσσουν διατριβές γύρω από αυτήν. Τα ελληνικά μέσα την εγκωμιάζουν- χωρίς βέβαια να την κατανοούν πλήρως πλείστες των φορών, ένεκα κουλτούρας βλέπετε- και το κοινό αποχωρεί από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με μια έκδηλη αίσθηση αμηχανίας. «That’s weird» θα αποφανθεί η διπλανή μου κατά την έξοδο και εγώ θα μείνω με την απορία περί αμοιβής της κατσίκας. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τη «ΒΛΗΧΗ» ή και τίποτα. Νομίζω ότι ο Λάνθιμος θα προτιμούσε το δεύτερο- αν κι αυτό ανήκει στη σφαίρα των υποθέσεων.
Στην ίδια αυτή σφαίρα θα συναντήσετε και τις-χιλίων και άνω λέξεων- αναλύσεις που φιγουράρουν στα ελληνικά sites (αν απεγνωσμένα ζητάτε μια κάπως πιο εμπεριστατωμένη παρουσίαση της ταινίας, θα σας προέτρεπα να βυθιστείτε στα άδυτα του σχετικού hashtag στο Twitter). Αλλά, επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα, θα κάνω κι εγώ αυτό που προ ολίγου αποδοκίμασα.
Φιλμ κάμερα, υπέρ-ευρυγώνιοι φακοί, ζωντανή ενορχήστρωση και όλα τα στοιχεία μιας ρετρό βωβής ταινίας. Το όχι και τόσο άχρονο παρόν της Τήνου- ή και οποιουδήποτε άλλου βραχώδους νησιού, μην κοροϊδευόμαστε. Ο ανταγωνισμός μεταξύ κατσίκας και Στόουν για τα περισσότερα κοντινά. Τα βουκολικά τοπία και τα ρυτιδιασμένα χέρια των γιαγιάδων μας. Τα έθιμα μιας κηδείας και η εικόνα της Στόουν-Παναγίας. Η (δι)εκδίκηση μιας πρόσφατα ντυμένης χήρας πάνω από το στόμα-σώμα του νεκρού συζύγου της. Η εναλλαγή των ρόλων εξουσίας και οι απότομες μεταβάσεις από τον κόσμο των ζώντων σε αυτόν των τεθνεώτων. Ο μακαρίτης-φονιάς-νεκροθάφτης-
Επι σχεδόν 25 λεπτά ο Λάνθιμος φλερτάρει με τη ζωή και τον θάνατο, την εγγεγραμμένη στη συλλογική μας παράδοση ιδέα της νεκρανάστασης, το γυμνό σώμα και το καθηλωτικό πρόσωπο της πρόσφατα χρισμένης μούσας του Έμμα Στόουν. Οι ήρωές του ερωτοτροπούν με την ανάγκη τους για κυριαρχία με φόντο το λευκό σάβανο και τα μαύρα της κηδείας. Η κατσίκα ως συμπύκνωση της συμβολιστικής του προσέγγισης και το νησί της Τήνου ως ο καθαγιασμένος τόπος-χώρος υποδοχής της θυσίας. Ο Γιώργος Λάνθιμος αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά λάτρης και συνάμα μαέστρος cult συμπάντων, ενώ η Στόουν με την πίστη της στο όραμά του δεν μπορεί παρά να ξεδιπλώσει το ταλέντο της μπροστά στον φακό του- έστω κι αν διαρκεί μόνο για 25 λεπτά.
Τα memes που «αποκωδικοποιούν» τα λόγια του σκηνοθέτη στο αυτί της πρωταγωνίστριας του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα του Ολυμπιακού, αποτελούν την πιο γνήσια απόπειρα κατανόησης της- οριακά βλάσφημης κατά πολλούς- μικρού μήκους ταινίας του. Πίσω της μπορεί να κρύβει μια ακραία ευφυή σύλληψη βρίθουσα συμβολισμών, μπορεί όμως και να αποτελεί ένα εργόχειρο τρομερών οπτικών εικόνων και τίποτα παραπάνω. Και επειδή θα ήταν κάπως πιο συνετό να αφήνουμε τα έργα τέχνης να μιλάνε από μόνα τους- έτσι για την αλλαγή- θα σας ζητήσω να με συγχωρήσετε με που δεν ακολούθησα ούτε εγώ ο ίδιος την παραίνεση μου αυτήν. Βέβαια, η απορία μου παραμένει: αν η Έμμα Στόουν συμμετείχε αφιλοκερδώς στην ταινία- για τον Μποννάρ δεν έχει δημοσιοποιηθεί ακόμη κάτι σχετικό με την πληρωμή του- αυτό σημαίνει ότι η κατσίκα δέχθηκε την αμοιβή της πρωταγωνίστριας; Αν όχι, θλίβομαι.
Προσδιορίζομαι ως άνθρωπος. Ανταποκρίνομαι στο Κωνσταντίνος- και κατ’ εξαίρεση στα παράγωγα υποκοριστικά του. Δηλώνω φύσει δημιουργός και δημιουργικός. Τρέφομαι με αγάπη και τέχνη. Συγκατοικώ με τα περιοδικά και τη σχέση μου. Εμφανίζομαι αιώνια ερωτευμένος με τη μόδα και τις καλές τέχνες. Φλερτάρω με την γραφή και την λογοτεχνία. Συστεγάζομαι και εγώ με τη σειρά μου στη φιλόξενη κοιτίδα του Unplug. Υπό την αιγίδα του, λοιπόν, θα πλοηγηθούμε μαζί σε όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο της τέχνης και όχι μόνο. Ελπίζω να απολαύσετε και εσείς το ταξίδι.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση