Το digital nomadism είναι ένα σύγχρονο lifestyle που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια λόγω της προόδου της τεχνολογίας και της εξέλιξης του εργασιακού περιβάλλοντος και του τρόπου που λειτουργούν οι επιχειρήσεις, όπου επί της ουσίας αναφέρεται σε επαγγελματίες οι οποίοι εργάζονται από απόσταση και έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν και να ζουν σε όλο τον κόσμο χωρίς να έχουν κάποια σταθερή βάση. Ο όρος περιλαμβάνει από remote workers και freelancers, μέχρι και digital επιχειρηματίες. Ο χώρος εργασίας τους δεν είναι συγκεκριμένος και δεν περιορίζεται σε ένα στενά εργασιακό περιβάλλον, αφού μπορούν να εργαστούν ακόμα και σε μια καφετέρια, αρκεί να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Τα τελευταία χρόνια ο όρος έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και όλο και περισσότερο φαίνεται να κερδίζει έδαφος και να βρίσκει το κοινό του, αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν το ενδιαφέρον τους είτε στο να ακολουθήσουν τον εν λόγω τρόπο ζωής, είτε να πληροφορηθούν και να μάθουν πράγματα γύρω από αυτόν. Συνήθως η μεγαλύτερη μερίδα κοινού που ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί είναι νέοι, εξοικειωμένοι με την τεχνολογία οι οποίοι δεν έχουν φτιάξει τη δικιά τους οικογένεια και κατ’ επέκταση δεν έχουν ιδιαίτερες δεσμεύσεις ώστε να μένουν σταθερά σε μια συγκεκριμένη πόλη / χώρα. Λόγω της συνεχούς αύξησης του αριθμού των digital nomads έχουν δημιουργηθεί ακόμη και κτίρια που προσφέρουν τις κατάλληλες εγκαταστάσεις προκειμένου να συνδυαστεί η δουλειά με τη διαβίωση, όπως είναι το Roam, όπου προσφέρονται για να μείνουν άνθρωποι που ακολουθούν ένα τέτοιο lifestyle. Επιπλέον υπάρχουν εταιρείες όπως η Remote Year και η Nomad Cruise οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε digital nomads, επιτρέποντάς τους να συνδυάσουν τη δουλειά τους με ταξίδια, τα οποία μπορούν να διαρκέσουν από μερικές εβδομάδες έως ακόμη και έναν ολόκληρο χρόνο.
Το 2007, ο Tim Ferriss κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «The 4-hour workweek: Escape 9-5, Live Anywhere, and Join the New Rich». Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας προτείνει τον όρο «geoarbitrage» όπου σημαίνει πως κάποιος επιλέγει να ζήσει σε μια χώρα όπου το κόστος διαβίωσης είναι μικρότερο, ενώ την ίδια στιγμή επωφελείται από τους υψηλούς μισθούς του ανεπτυγμένου κόσμου (Elgan 2017) καθώς εργάζεται εξ’ αποστάσεως. Δέκα χρόνια αργότερα, η Chiang Mai, η μεγαλύτερη πόλη στη βόρεια Ταϊλάνδη, πήρε τον τίτλο της «πρωτεύουσας των digital nomads παγκοσμίως» καθώς ένα μεγάλο κομμάτι των digital nomads φαίνεται πως ακολούθησε το σκεπτικό του Ferriss. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός, είναι πως ο όρος πρωτοεμφανίστηκε τουλάχιστον πριν από 20 χρόνια (Makimoto & Manners) έχει πάρει μεγάλη έκταση τα τελευταία χρόνια και έχει αρχίσει περισσότερος κόσμος να ενημερώνεται και να μαθαίνει τι εστί ο όρος «digital nomad» καθώς όλο και περισσότερο τον βλέπουμε στα social media αλλά και στον τύπο γενικότερα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ως όρος γνώρισε μια εκθετική άνοδο στη δημοτικότητά του, κυρίως λόγω των τελευταίων τεχνολογικών καινοτομιών. Υπολογίζεται πως το 2018 υπήρχαν 4,8 εκατ. digital nomads στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τάσεις να αυξηθεί αυτός ο αριθμός ακόμη περισσότερο μέσα στα επόμενα χρόνια. Τόσο οι Millennials όσο και οι Gen Xers αναμένεται να γιγαντώσουν αυτό το lifestyle καθώς ενδιαφέρονται για flexibility και work – life balance και η αλήθεια είναι πως το digital nomadism αναμφισβήτητα μπορεί να τους τα προσφέρει.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα σύγχρονο φαινόμενο στο εργασιακό περιβάλλον και πιο συγκεκριμένα στον τρόπο με τον οποίο εργάζονται αρκετοί άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ένα φαινόμενο το οποίο γεννήθηκε χάρη στην τεχνολογία και αντικατοπτρίζει με μεγάλη ακρίβεια τις δυνατότητες τις οποίες προσφέρουν όλα τα σύγχρονα εργαλεία ασύγχρονης και εξ’ αποστάσεως εργασίας, ώστε να δίνουν στον εργαζόμενο την ελευθερία στην επιλογή του χώρου ακόμη και του ωραρίου εντός στο οποίο θα εργαστεί. Είναι μια πραγματικότητα η οποία μερικές δεκαετίες πριν, ίσως να φάνταζε επιστημονική φαντασία, ωστόσο πλέον είναι κάτι το οποίο γίνεται πράξη σε διεθνές επίπεδο και αναμένεται στο μέλλον, παράλληλα με τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας, να διογκωθεί ακόμα περισσότερο. Αρκεί κανείς να σκεφτεί, πως το φαινόμενο των digital nomads δεν προσφέρει οφέλη μόνο ως προς τους εργαζόμενους αλλά και ως προς τις ίδιες τις επιχειρήσεις, αφού συντελεί στον περιορισμό των λειτουργικών τους εξόδων, δηλαδή μειώνει την ανάγκη για μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Φυσικά, δεν είναι ένας τρόπος εργασίας ο οποίος μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Απευθύνεται κυρίως σε επαγγέλματα πληροφορικής, διοίκησης, μάρκετινγκ και οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο μέλλον, να παρατηρηθεί το πώς θα εξελιχθούν διαχρονικά οι digital nomads και κυρίως το αν θα έχουν διάρκεια. Μην ξεχνάμε, πως πρόκειται για ένα νέο μοντέλο εργασίας, το οποίο μένει να αποδειχθεί αν θα αντέξει στον χρόνο.
Η Ρωσία στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου