Eleganza Extravaganza

“Eleganza Extravaganza,” ο τίτλος του τεύχους Οκτωβρίου της Βραζιλιάνικης Vogue. Πρωταγωνιστές του, οι Pabllo Vittar και Gloria Groove, καλλιτέχνες της drag σκηνής, ντυμένοι και οι δύο αποκλειστικά από την Gucci.

Το όνομα Pabblo Vittar δεν μας είναι φυσικά άγνωστο, καθώς μόλις δύο χρόνια πριν έγινε η πρώτη drag queen υποψήφια για Grammy. Πρόκειται όχι μόνο για τραγουδοποιό αλλά και για ενεργό υποστηρικτή των δικαιωμάτων της LGBTQ+ κοινότητας και της ρευστότητας του φύλου. Παρ’ όλο που εκείνος νιώθει πιο κοντά στην ανδρική του πλευρά όσον αφορά την προσωπική του ζωή, έχει πει χαρακτηριστικά:

«Τοφύλοδενμεενδιαφέρει.Ανγράψεις«αυτός»,τοβρίσκωαπίθανο·ανγράψεις«αυτή», το ίδιο. Αλλά όταν είμαι drag… Δεν θα κάτσω μπροστά στον καθρέπτη δύο ώρες κάνοντας το μακιγιάζ μου για να να με αποκαλέσεις «αυτός», σωστά; Πες με «αυτή». Αυτή είναι πανέμορφη, αυτή είναι τραγουδίστρια, αυτή είναι drag queen. Μου αρέσει να με φωνάζουν στο θηλυκό».

H Gloria Groove, ή αλλιώς ο Daniel Garcia Felicione Napoleão, βλέπει την μουσική ως τον τρόπο να εκφράσει όλα αυτά τα οποία βλέπει να πάνε λάθος [στη Βραζιλία]. Πρόκειται για ένα LGBT είδωλο όπως έχει χαρακτηριστεί από τα media, ενώ φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει αυτή την ομάδα ανθρώπων μέσω της μουσικής: «ΕλπίζωμετηνμουσικήμουναεκφράσωτηνύπαρξηχιλιάδωνLGBTQ+ατόμων–ημουσικήμαςναγίνειμιαπλατφόρμααγάπηςκαιαυτό-αποδοχής».

Ανοίγεται, λοιπόν, μία πόρτα για αυτούς τους ανθρώπους αλλά και για την drag κουλτούρα ώστε να εκφράσουν σε ένα ευρύ κοινό όλα αυτά που πρεσβεύουν. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που drag queens εμφανίζονται σε εξώφυλλο περιοδικού, όμως επιτέλους τις βλέπουμε να ταυτίζονται με τα fashion icons που πάντα ήταν. Κι όλα αυτάσε ένα τεύχος της Vogue της Βραζιλίας, μιας χώρας με πολύ υψηλά ποσοστά βίας προς queer άτομα.

Αν εξαιρέσει κανείς, δηλαδή, κάποιες νομικές νίκες που έχουν υπάρξει για την LGBTQ+ κοινότητα, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος queer ανθρώπων είναι πολύ συχνή στη Βραζιλία.

Αυτό φυσικά έχει άμεση σχέση και με την κυβέρνηση της χώρας και τον Πρόεδρο της, Jair Bolsonaro. Η εκλογή του εν λόγω πολιτικού λέει πολλά για τις πεποιθήσεις της πλειοψηφίας του έθνους, καθώς ο Bolsonaro έχει κάνει δηλώσεις όπως ότι δεν θα ήταν ικανός να αγαπήσει έναν από τους γιους του αν ήταν ομοφυλόφιλος κι ότι θα προτιμούσε αυτός ο υποθετικός ομοφυλόφιλος γιος να «πεθάνεισεατύχημα». Μάλιστα, φαίνεται και να συσχετίζει την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία με δηλώσεις όπως «πολλάαπόταπαιδιάπουυιοθετούνταιαπόομόφυλαζευγάριαπιθανόννακακοποιηθούναπόαυτά».

Φυσικά, οι τοποθετήσεις του πάνω στην ισότητα των φύλων και την πολιτική βία είναι εξίσου «ενδιαφέρουσες».

Νομίζω, λοιπόν, πως δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση πως το έθνος που επιλέγει τον συγκεκριμένο πολιτικό για αρχηγό του αντιστοιχεί στην χώρα που φαίνεται, σε διάφορες στατιστικές αναλύσεις, να είναι “η πιο θανάσιμη χώρα για trans άτομα” στον κόσμο.

«Δενείναιλάθοςνααγαπάς,ναφροντίζειςτονεαυτόσου.Οκόσμοςπρέπειναμάθεινασεσέβεταιγι’αυτόπουείσαι.’

-PabbloVittar”

Είναι ξεκάθαρο το πόσο μεγάλης σημασίας κίνηση είναι αυτή για την αποδοχή των queer ατόμων, όχι μόνο ως performers και καλλιτεχνών, αλλά και ως ανθρώπων. Όσο βαθιά ριζωμένοι κι αν είναι η ομοφοβία και ο ρατσισμός σχεδόν σε όλες τις κοινωνίες ανά τον κόσμο, είναι γεγονός ότι κάθε μέρα κάνουμε βήματα μόνο προς τα μπροστά.

Και ίσως θα μπορούσε αυτό να θέσει και ένα παράδειγμα για την δική μας χώρα, η οποία, βάσει προσφάτων γεγονότων, μοιάζει να είναι ακόμα επιφανειακά υποστηρικτική στο θέμα και να μην μπορεί να σηκώσει, προς το παρόν, το ταλέντο των queer δικών της παιδιών. Γι’ αυτό άλλωστε φροντίζει να τα “σπρώξει” προς το εξωτερικό· για να μην χρειαστεί αυτή να αλλάξει.