Χρειαζόμαστε περισσότερη αναγνώριση ελευθερίας και σεβασμό στις αποφάσεις του ατόμου παρά παρεμβάσεις στη ζωή των άλλων, ακόμη και αν το κίνητρο είναι καλό, καθώς πολλές φορές έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Πάνω σε τέτοιες βάσεις έχουν αναπτυχθεί μέσα στα χρόνια έμφυλες προκαταλήψεις, μέσα δηλαδή από μια προσπάθεια θεμελίωσης κανόνων που έχουν σκοπό να καταρρίψουν αδικίες, ή στοχεύουν στην πρόληψη αυτών. Συνήθως τέτοιες πρακτικές ακολουθούν οι άντρες προς τις γυναίκες, ενώ στον εργασιακό χώρο οι μεγαλύτεροι προς τους νέους επαγγελματίες.
Η κατάσταση βέβαια χειροτερεύει όταν είσαι και σε νεαρή ηλικία και γυναίκα. Είναι σαν να είσαι ένα μη ολοκληρωμένο άτομο που δεν ξέρει τι του γίνεται και θέλει διαρκή καθοδήγηση. Εν τέλει, οι προσπάθειες αυτές αποτελούν πατερναλιστικές παρεμβάσεις που εμποδίζουν τις γυναίκες να εξελίσσονται όπως επιθυμούν, κάνοντας τις επιλογές που την δεδομένη στιγμή θεωρούν καλύτερες. Τους στερούν τη διδαχή μέσω εμπειρίας, μέσω λάθους, κρίσης και αξιολόγησης. Μια γυναίκα 25-30 που επιλέγει τη μητρότητα, ακούει τον αντίλογο της καριέρας, ενώ αν επιλέξει την καριέρα έναντι της μητρότητας, ακούει ότι θα μεγαλώσει και δεν θα μπορεί να κάνει παιδιά ή ότι δεν θα έχει αντοχές για να τα μεγαλώσει όπως «πρέπει». Η πιθανότητα μια γυναίκα να επιλέγει και τη μητρότητα και την καριέρα; Εκεί συνήθως την αντιμετωπίζουν σαν να ζει σε ένα ροζ συννεφάκι, σαν να μην είναι η ίδια υπεύθυνο άτομο που έχει αξιολογήσει τα μέσα που χρειάζεται, και έχει ένα πλάνο που θέλει να θέσει σε εφαρμογή έτσι ώστε να πετύχει το στόχο της.
Αντίστοιχα, στο εργασιακό περιβάλλον, μια νεαρή γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται ως επαγγελματίας που εξερευνά, δοκιμάζει, αποφασίζει και πράττει. Υπάρχει διαρκώς ένα πνεύμα δοκιμασίας, ένα πνεύμα απαξίωσης στο παρόν, το οποίο βέβαια αποδίδεται ως προσδοκία για το μέλλον. Ο μισθός δε μιας νεαρής γυναίκας σπάνια ανταποκρίνεται στις ικανότητές της. Η συνθήκη αυτή βέβαια προκαλεί μεγάλη βλάβη στους ίδιους τους εργοδότες, τους διευθυντές, τους συναδέλφους κοκ. Οι νέοι άνθρωποι για να γίνουν καλύτεροι επαγγελματίες, να προσφέρουν στην ομάδα τους και στην επιχείρηση που απασχολούνται μεγαλύτερη αξία, χρειάζονται ευκαιρίες και έκθεση. Χρειάζονται κίνητρα και επιβραβεύσεις. Μόνο οι συνθήκες αξιοποίησης και αναγνώρισης του ταλέντου θα φέρουν την πρόοδο, στον εργοδότη, στην ομάδα, στον εργαζόμενο. Αυτό βέβαια συνοδεύεται με κάποιες προϋποθέσεις και σε άλλες κοινωνικές πτυχές όπως είναι η αναγνώριση της προσωπικότητας, η αξία του να ακούς τι έχει να σου πει ο άλλος, τι δηλαδή μπορείς να κερδίσεις από το συνομιλητή σου, πως να γίνεις καλύτερος εσύ ο ίδιος μέσα από την αλληλεπίδραση με ανθρώπους διαφορετικούς από εσένα.
Είναι ενδεχομένως μια πραγματικότητα που πολλοί παραβλέπουν λόγω της διαδεδομένης πλέον στο δυτικό κόσμο, ισότητας των φύλων απέναντι στον νόμο. Πολλοί επαναπαύονται, άλλοι χρησιμοποιούν ακραία κινήματα φεμινισμού, κυρίως όπως αυτά εκφράζονται στις ΗΠΑ, για να πείσουν ότι ο αγώνας των γυναικών για ίση αντιμετώπιση δεν είναι δικαιολογημένος. Και πράγματι κοιτώντας πίσω έχουν γίνει άλματα, οι γυναίκες της Δύσης σε μεγάλο βαθμό έχουν την ελευθερία, έχουν τα εργαλεία για να διεκδικήσουν το μέλλον που επιθυμούν. Το πρόβλημα είναι το πόσα εμπόδια προκύπτουν στη διαδρομή ενώ δεν θα έπρεπε, και πόσο πιο δύσκολη είναι η διαδρομή συγκριτικά με ενός straight άνδρα.
Εκλογές: 21 Μαΐου