Εικόνα: Suffragette Banner - Votes For Women, 1910-1920 / Birmingham Museums Trust / Unsplash
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, πρόκειται να αφήσουν ανεξίτηλο αποτύπωμα στο χρόνο, όχι μόνο επειδή φτάσαμε πολύ κοντά στο σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης με το σύστημα της απλής αναλογικής (!), αλλά και επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία, 71 από τις 300 έδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ανήκουν σε εκλεγμένες γυναίκες.
Η κοινωνία μας, βρίσκεται το 2023 σε ένα στάδιο τόσο προοδευτικό ώστε να σημειώσει ρεκόρ εκλεγμένων γυναικών, αλλά και τόσο παρωχημένο, ώστε αυτό να αποτελεί μεγάλη είδηση. Στο πνεύμα του ενθουσιασμού, αναρτήθηκαν στο Ιnstagram, αναλυτικά τα ονόματα των εκλεγμένων γυναικών, από ολόκληρο το πολιτικό τόξο, με αλφαβητική και κομματική σειρά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών.
Δύο σχόλια στη συγκεκριμένη ανάρτηση, φέρνουν στο προσκήνιο ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: Μπορούμε να πανηγυρίζουμε που εισήλθαν στη Βουλή γυναίκες με τις οποίες διαφωνούμε κάθετα; Για να το κάνω και τόσο προσωπικό όσο το σχόλιο: Μπορούμε να πανηγυρίζουμε που συντηρητικές γυναίκες έχουν αυτή τη στιγμή το δικαίωμα να εκφράζουν άποψη πάνω στα συμφέροντα και τις ανάγκες μας; Η απάντηση είναι απλή, σύντομη και θετική: ναι, μπορούμε.
Η είσοδος παρατάξεων όπως η «Ελληνική Λύση» στη Βουλή, είναι ένα τραγικό γεγονός. Ακόμη πιο τραγική δε, είναι η άνοδος «εμπρός πίσω» μορφωμάτων, πραγματικά επικίνδυνων, όπως η «Νίκη» που ουρανοκατέβατη, με αυθεντικά και αναμφίβολα οπισθοδρομικές θέσεις, τερμάτισε 6η και έχασε για ελάχιστο τη θέση της στη βουλή. Αυτό όμως, είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Το δικό μας θέμα συζήτησης, είναι η αύξηση της γυναικείας αντιπροσώπευσης σε κάθε χώρο και πόσο μάλλον στο χώρο της πολιτικής. Δε μπορούμε να μιλήσουμε για μια ιδανική κατάσταση που το συντηρητικό σκέλος της κοινωνίας μας δεν θα είχε αντιπροσώπους στη βουλή, γιατί πολύ απλά αυτό δε συμβαίνει. Βάσει στοιχείων και αριθμών, η συντηρητική δεξιά του Βελόπουλου, αύξησε τα ποσοστά της (3,70% με 10 έδρες το 2019, 4,45% με 16 έδρες το 2023).
Με μια ρεαλιστική προσέγγιση στο θέμα, η «Ελληνική Λύση» με αρχηγό της έναν άνθρωπο ο οποίος επικοινωνεί απευθείας με το Χριστό, έχει πείσει το 4,45% του ελληνικού πληθυσμού ότι έχει τα επιχειρήματα να το εκπροσωπεί, πράγμα που σημαίνει ότι δυστυχώς, θα ήταν ούτως ή άλλως στη βουλή. Θέλουμε στ’ αλήθεια έναν συντηρητικό χώρο αποκλειστικά ανδροκρατούμενο; Ας μην υποτιμάμε τόσο πολύ τη γυναικεία φωνή, ακόμη κι αν διαφωνούμε μ’ αυτήν.
Πιο απλά, ο στόχος είναι, να πάψει ο αριθμός των γυναικών στη Βουλή και η ενασχόληση μιας γυναίκας με την πολιτική να αποτελούν είδηση με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, αλλά μια κανονικότητα. Αυτό, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αύξηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης απ΄ όπου κι αν προέρχονται, είτε συμφωνούμε είτε όχι. Απαξ και ο συντηρητισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι τόσο υπαρκτός ώστε να κινείται στη Βουλή, είναι ευτύχημα να αποτελείται από γυναίκες, οι οποίες, έχουν τη δυνατότητα να προσθέσουν κάτι διαφορετικό, σημαντικό, εποικοδομητικό στο διάλογο. Μια συντηρητική γυναίκα είναι πιο κοντά στις ανάγκες και τα συμφέροντα των γυναικών απ’ ότι ένας συντηρητικός άνδρας.
Συνεχίζοντας το debate ως προς την είσοδο αυτών των γυναικών στη Βουλή με πυξίδα το ρεαλισμό και τα εκλογικά αποτελέσματα, δεν είναι ούτε προοδευτικό, ούτε φεμινιστικό, ούτε δημοκρατικό να υποστηρίζει κανείς ότι αυτές οι γυναίκες, επειδή είναι συντηρητικές, δεν έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν τη θέση τους στο τραπέζι, εκπληρώνοντας τους στόχους και τις φιλοδοξίες τους. Στη δημοκρατική μάχη των ιδεών, το δίκιο δεν τελειώνει εκεί που συμφωνούμε, ούτε επιχειρούμε να φιμώσουμε όποιον στέκεται απέναντί μας ιδεολογικά. Επιδιώκουμε να έχουμε την ελευθερία να υποστηρίζουμε τις θέσεις μας, με επιχειρήματα και ορθό λόγο.
Με στόχο λοιπόν την εκπροσώπηση του γυναικείου φύλου παντού και την εξάλειψη της έμφυλης ανισότητας, είναι σημαντικό που οι γυναίκες της Ελληνικής Λύσης τόλμησαν να κατέβουν στις εκλογές κι ας συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο ενός χώρου που στην πραγματικότητα τις υποτιμά. Επίσης, είναι ευχής έργο που η εκλογική βάση της Ελληνικής Λύσης, μέσα στο συντηρητισμό της, εμπιστεύθηκε 4 γυναίκες στο σύνολο των 16 βουλευτών που εξέλεξε.
Μια ευχή για το τέλος: Μακάρι η Δημοκρατία μας να γίνει τόσο ισχυρή, ώστε να αποδυναμώσει το συντηρητισμό και να τον απορροφήσει δημιουργικά στην πλευρά του εκσυγχρονισμού και της συμπερίληψης. Με απλά λόγια, μακάρι να βελτιωθούμε τόσο, ώστε η Ελληνική Λύση, η Νίκη και ό,τι άλλο του είδους αυτού προκύψει, να μη βρίσκει αντίκρισμα στην κοινωνία μας.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση