Η Άγκυρα τραβάει το σχοινί: η συνεχώς αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα

Η ρητορική της Άγκυρας αγγίζει πλέον επίπεδα ακραίας επιθετικότητας, βάζοντας καθημερινά την Ελλάδα στο στόχαστρο των ανιστόρητων βολών της. Με τις προκλήσεις της γειτονικής Τουρκίας να αυξάνονται σε αριθμό και ένταση μέρα με τη μέρα, η πρόβλεψη πως βρισκόμαστε εν όψει ενός θερμού καλοκαιριού-επανάληψη του 2020 είναι βάσιμη και δημιουργεί έντονη ανησυχία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μετά την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στις ΗΠΑ, τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Joe Biden, και την ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο που χαιρετίστηκε καθολικά, η Άγκυρα φαίνεται πως συνειδητοποίησε το ιστορικό υψηλό των ελληνοαμερικανικών σχέσεων — και εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά της γι αυτό, με όλο και πιο επιθετικούς τρόπους. Η σύνταξη των ΗΠΑ με τον ιστορικό σύμμαχό τους στην περιοχή, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κος Μητσοτάκης από το βήμα του Κογκρέσου, ενοχλεί την Τουρκία, η οποία προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις να δημιουργήσει πρόβλημα στην Αθήνα. 

Έχοντας σημειώσει ρεκόρ υπερπτήσεων και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να “ακυρώνει” τις διμερείς σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα και τον Έλληνα Πρωθυπουργό, και τους Υπουργούς του να πραγματοποιούν καθημερινά προκλητικές δηλώσεις, η Τουρκία παρουσιάζει στο εσωτερικό ακροατήριό της μία πλήρως ανεστραμμένη εκδοχή της πραγματικότητας, στην οποία η Ελλάδα “απειλεί” την Τουρκία και δημιουργεί ένταση στην περιοχή. Τούρκοι αναλυτές και ΜΜΕ δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να πείσουν τους Τούρκους πολίτες πως η χώρα τους απειλείται. Τελευταίο δείγμα γραφής, η “αγανάκτησή” για την πρόσφατη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη σε Κω, Ψέριμο και Αστυπάλαια: τα τουρκικά μέσα παρουσίασαν σαν “προκλητική” την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού σε ελληνικά νησιά, αμφισβητώντας διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα και την ελληνική εδαφική ακεραιότητα, αποκαλώντας μάλιστα την Ψέριμο “τουρκική”. Οι τουρκικοί χάρτες του Αιγαίου που παρουσιάστηκαν μόλις τους προηγούμενους μήνες του τρέχοντος έτους, παρουσιάζουν το Ανατολικό Αιγαίο ως τουρκικό. Και αυτή είναι η πραγματικότητα για τους κατοίκους των ακριτικών νησιών μας, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με τις παραληρηματικές, ανιστόρητες και αναθεωρητικές συντονισμένες ορέξεις της τουρκικής ηγεσίας.

Η κοινοποίηση του προβλήματος και της καθημερινής ακραίας τουρκικής επιθετικότητας στο εξωτερικό και τα διεθνή fora αποτελεί προτεραιότητα και βασικό στόχο της ελληνικής κυβέρνησης, με τον Έλληνα Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, να επιδίδονται σε αυτήν την προσπάθεια, σε όποια ευκαιρία τους δοθεί. Το αίτημα της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου αποδομείται, με τη Δύση να αντιλαμβάνεται πλέον τις διαθέσεις του επιθετικού μας γείτονα και την απόλυτη ανάγκη προστασίας των ελληνικών νησιών. Το εάν η Δύση θα συνταχθεί σαφώς και απερίφραστα υπέρ της Ελλάδας απομένει να το δούμε, εάν και οι πρώτες ενδείξεις είναι επιτέλους θετικές. Κανείς δεν μπορεί πλέον να επικαλεστεί άγνοια επί της ολοένα και αυξανόμενης επιθετικότητας της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα.

Το αμερικανικό State Department, αλλά και η γερμανική Καγκελαρία, εξέφρασαν τις προηγούμενες ημέρες αμφότεροι τη στήριξή τους στην Ελλάδα, γεγονός ενδεικτικό της συνειδητοποίησης του προβλήματος, κάνοντας λόγο για την αδιαμφισβήτητη ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα, η επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου, Όλαφ Σόλτς, και της Γερμανίδας Υπουργού των Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, στην Αθήνα τις επόμενες ημέρες, είναι κρίσιμης σημασίας. Η υποστήριξη της Γερμανίας στην Ελλάδα αναμένεται να επιβεβαιωθεί κατά τη διάρκεια της επικείμενης επίσκεψης, αλλά η δήλωση από μόνη της αποτελεί υποστήριξη, που τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν καθόλου δεδομένη.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το γεγονός πως οι ελληνικές θέσεις ακούστηκαν στο αμερικανικό Κογκρέσο, το οποίο και επανειλημμένως χειροκρότησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, φαίνεται ότι έχει ενοχλήσει την Άγκυρα σε βαθμό που έκτοτε να επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου προκλητικότητας. Η κοινοποίηση στον αμερικανικό πολιτικό κόσμο των ελληνικών αιτημάτων και των προβλημάτων που δημιουργεί η γείτονα στο Αιγαίο, είναι εξαιρετικά σημαντική εκτός των άλλων και χρονικά, καθώς συνέπεσε με τις προσπάθειες της Άγκυρας για ανανέωση της συμφωνίας για τα εξοπλιστικά της συστήματα. Το αίτημα του Έλληνα Πρωθυπουργού για ένταξη της Ελλάδας στο κλειστό κλαμπ των χωρών με μαχητικά αεροσκάφη 5ης γενιάς F-35, σημαίνει την περαιτέρω αναβάθμιση του ελληνικού εξοπλισμού και την απόλυτη επιχειρησιακή υπεροχή της Ελλάδας στο Αιγαίο. Η ανάγκη για τη θωράκιση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων αποτελεί βασικό πυλώνα των πολιτικών της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και προφανή πλέον ανάγκη, τη στιγμή που η Τουρκία αποκαλεί ελληνικά νησιά “τουρκικά”, προσπαθώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα στο Αιγαίο.

Παράλληλα, ενδεικτικό της παραληρηματικής τουρκικής στάσης ήταν για ακόμη μία φορά και το εορταστικό show που έστησε η Άγκυρα, με αφορμή την επέτειο από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Με αναφορές εκτός των άλλων στη Μικρασιατική καταστροφή, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχει σταματήσει να απειλεί την Ελλάδα, προκαλώντας με αναφορές σε μαύρες σελίδες του παρελθόντος. Στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, οι τουρκικές αναφορές στους γείτονες “που έπνιξαν στο Αιγαίο και μπορούν να το ξανακάνουν” είναι τουλάχιστον απαράδεκτες — είναι δηλώσεις που δε σέβονται την ιστορική μνήμη. Η απάντηση της Ελλάδας σε όλα αυτά έρχεται διά στόματος του Έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος απορρίπτει κατηγορηματικά το διάλογο με το ανιστόρητο και το αναθεωρητικό.

Η Τουρκία έχει πυρπολήσει η ίδια τις διμερείς σχέσεις της με την Ελλάδα, όπως και τη δυτική της προοπτική. Είναι δυστυχώς πλέον βέβαιο το ότι η Τουρκία του Ερντογάν στέκεται αντίθετη στη Δημοκρατία και το Διεθνές Δίκαιο. Συλλαμβάνοντας Τούρκους πολίτες που διαφωνούν με την τουρκική κυβέρνηση, ενορχηστρώνοντας επιθέσεις στη Συρία, βάζοντας στο στόχαστρο τον κουρδικό λαό, αντιστρέφοντας την ιστορία και μονίμως απειλώντας την Ελλάδα, η Τουρκία του Ερντογάν έχει κάνει πλήρη στροφή προς τον οπισθοδρομισμό, και δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να ισορροπεί μεταξύ Δύσης και Ανατολής, όσο και αν το προσπαθεί.