Ένας γυάλινος κόσμος. Εκεί ζούμε σήμερα. Το φως έντονο,με διάφορες αποχρώσεις, όχι τόσο όμως για να αναπληρώνει το φως του ηλίου. Ακούμε και πράττουμε. Το μυαλό,ο λόγος, η λογική μένουν ανακάλυπτα. Έτσι έχουμε συνηθίσει. Τα κεφάλια σκυμμένα ή ευθύγραμμα παρακολουθούν με αφοσίωση. Μόνο εκεί κοιτάμε. Ούτε πίσω,ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Και έρχεται ο χρόνος που μια απροσδόκητη και απροσδιόριστης αιτίας παρέμβαση φέρνει την απελευθέρωση κάποιου, ενός κάθε φορά, εγκλωβισμένου. Καταφέρνει και βγαίνει από το γυαλί, την άκρη του κόσμου του. Τώρα αρχίζει η πραγματική περιπέτειά του, που αναγκάζεται να αφήσει τις ψευδαισθήσεις και τις συνήθειές του και να στραφεί στην αλήθεια. Η έξοδος είναι οδυνηρή. Το φως του ηλίου τον εμποδίζει να δει. Μόνο όταν σταδιακά προσαρμοστεί, θα δει τον ήλιο και θα αναγνωρίσει τι σήμαινε η παλιά του κατάσταση μέσα στο γυαλί. Θα νιώσει οίκτο για τους συνανθρώπους του και θα επιθυμήσει να τους βοηθήσει και να τους οδηγήσει προς την αποκάλυψη της αλήθειας, καθώς παραμένουν συνηθισμένοι στο ψέμα. Η αποκάλυψη αυτή είναι επικίνδυνη. Όταν επιχειρήσει να τους λύσει από τα καλώδια που τους συνδέουν και τους εγκλωβίζουν, η αντίδρασή τους θα είναι έντονη. Παρ’ όλα αυτά τα καταφέρνει.Τους λύνει.Τους απελευθερώνει.Τους αποσυνδέει. Αποσυνδέσου.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση