Justice for Floyd

Ο αφροαμερικανός George Floyd δολοφονήθηκε από έναν λευκό αστυνομικό, στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. Ο αστυνομικός δε βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Ο George Floyd απλά περπατούσε στο πεζοδρόμιο. Ο λευκός άνδρας τον συνέλαβε αναίτια και στη συνέχεια επί 7 ολόκληρα μαρτυρικά λεπτά, ασκούσε πίεση με το γόνατό του στο λαιμό του αφροαμερικανού. Μέχρι και την τελευταία στιγμή που ακόμη είχε τις αισθήσεις του, ο George Floyd παρακαλούσε το βασανιστή του να τον αφήσει να αναπνεύσει.

Το ημερολόγιο έλεγε 25 Μαΐου 2020.

Η ιδέα της υπεροχής κάποιας φυλής έναντι κάποιας άλλης αγγίζει τα όρια της ψυχασθένειας. Και ενώ ολόκληρα κράτη την έχουν χρησιμοποιήσει σα θεμέλιο (μεταξύ των οποίων και ίσως περισσότερο από κάθε άλλο, οι ΗΠΑ), σήμερα υποτίθεται πως ο κόσμος έχει εδραιωθεί στη βάση της ισότητας και των κεκτημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η θεωρία φυσικά απέχει έτη φωτός από την πράξη, και στη συγκεκριμένη περίπτωση προηγείται. Γι αυτό και το να προσποιούμαστε πως ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος είναι δίκαιος και από τον οποίο έχει εκλείψει ο ρατσισμός, είναι τουλάχιστον απάνθρωπο.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απολύτως απαραίτητη η ουσιαστική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όταν μία κατάσταση είναι εξόφθαλμη, είναι λογικό να υπάρξει αργά ή γρήγορα κάποια αντίδραση και τάση για αλλαγή. Για παράδειγμα, ο θεσμός της δουλείας στις ΗΠΑ. Όταν όμως επαναπαυόμαστε πως τα πράγματα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, θέτουμε την ίδια τους την πορεία σε κίνδυνο. Για παράδειγμα, το σήμερα. Η σύγχρονη δυτική κοινωνία η οποία θεωρητικά έχει θεμελιωθεί πάνω στα ατομικά δικαιώματα και την ισότητα, αποτυγχάνει, σε πολλές περιπτώσεις τραγικά, να προστατεύσει τους πολίτες της. Και αυτό όχι επειδή το μοντέλο είναι λάθος, αλλά επειδή όταν το μοντέλο άλλαξε, ο άνθρωπος έμεινε ο ίδιος.

Η δολοφονία του George Floyd προστίθεται στη μακρά λίστα των δολοφονικών επιθέσεων κατά αφροαμερικανών στις ΗΠΑ. Η αντίληψη της “υπεροχής των λευκών” συνεχίζει να θρέφει τις ακραίες ρατσιστικές αντιλήψεις των εν δυνάμει ή ήδη υποστηρικτών της. Και όσο δεν καταδικάζεται και σε πολιτικό επίπεδο, απόλυτα και αδιαμφισβήτητα, είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει να καθορίζει τη ζωή, και σε άλλες περιπτώσεις να την αφαιρεί.

Η ίδια κοινωνία εκφράζεται πολύ διαφορετικά όταν εκπροσωπείται από διαφορετικούς ηγέτες. Διαφορετικά της χαρακτηριστικά αποκαλύπτονται, αντανακλώντας πολλές φορές την ίδια την ηθική του ηγέτη που την υπηρετεί. Και ενώ ένας μισάνθρωπος που είναι ικανός να σκοτώσει μάλλον δεν περιορίζεται από κυβερνήσεις και πρόσωπα, το ίδιο το ρατσιστικό παραλήρημα υποδαυλίζεται από την ακραία ρητορική η οποία προσφέρει πάντα μια δικαιολογία.

Ο αστυνομικός που αφαίρεσε τη ζωή του George Floyd, πρέπει να ένιωθε πολύ καλά με τον εαυτό του όσο ασκούσε τη “λευκή” του “ανωτερότητα” στο λαιμό του ανυπεράσπιστου θύματός του. Πρέπει να ένιωθε πως “αποκαθιστά” την “τάξη”. Πως “αποδίδει δικαιοσύνη”. Πως κάνει περήφανη τη “φυλή” του, ενώ αυτό που πραγματικά έκανε ήταν να ντροπιάζει το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του. Δε χρειάζεται το χρώμα του δέρματός σου να είναι μαύρο για να εξοργιστείς. Ο George Floyd ήταν άνθρωπος. Justice for Floyd.