Meet: Kiwi

Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ο εαυτός μας, δεν χρειάζεται να γινόμαστε κάτι άλλο για να εντυπωσιάσουμε κανέναν!

Πως είναι άραγε να είσαι performer στην Ελλάδα;

Όρος παρεξηγημένος, που λαμβάνει τα εύσημα για πολύ λιγότερα απ’ όσα πρεσβεύει.

Ο Φίλιππος είναι 20 ετών και σπουδάζει product design ενώ παράλληλα είναι performer και self-taught makeup artist ως Kiwi. Μαζί μας μοιράζεται το πώς ξεκίνησε το ταξίδι του αλλά και τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής.

Πώς προέκυψε το kiwi σαν persona;

Έβλεπα τη γνωστή σειρά- reality- drag race, σε ένα επεισόδιο το θέμα ήταν τα club kids. Τα looks που είδα είχαν πάρα πολύ ενδιαφέρον και ήθελα να το ψάξω περισσότερο. Αυτό που μου άρεσε σε αυτή την υποκουλτούρα των club kids ήταν ότι είναι πιο crafty και fluid σε σχέση με το drag, που είναι χτισμένο στο γυναικείο illusion που ένιωθα ότι με περιόριζε.

Πάνω στο stage ένιωθα πολύ άνετα. Είχα μια δυναμική που δεν εκφράζεται τόσο έντονα στη ζωή μου. Ένιωθα κατά κάποιο τρόπο πιο «ισχυρός». Άγχος πριν και μετά φυσικά και υπήρχε, αλλά δεν ένιωσα αυτό το “stage anxiety”.

Σε αυτά τα 2 χρόνια που κάνεις performance πόσο πιστεύεις ότι έχεις εξελιχθεί;

Σίγουρα υπάρχει τεράστια εξέλιξη από τότε που ξεκίνησα , σε διάφορους τομείς. Από πιο πρακτικούς , όπως τα makeup skills μου, redesign ρούχων μέχρι το να γνωρίσω τον εαυτό μου καλύτερα, σαν προσωπικότητα, το τι θέλω να αντιπροσωπεύω και τη σεξουαλικότητα μου. Σίγουρα η βελτίωση και η εξέλιξη δεν θα σταματήσει.

Όταν κάποιος σε δει/βρει από κάποιο performance σου ή απο τα social media, θα σε δει σαν αποτέλεσμα σαν μία “τέλεια” εικόνα. Έχουμε συνηθίσει να καταναλώνουμε στην καθημερινότητα μας αμέτρητο αριθμό εικόνων , που ξεχνάμε τη διαδικασία που υπάρχει μέχρι την υλοποίηση της. Τι υπάρχει για εσένα πίσω από αυτό το αποτέλεσμα;

Για εμένα η προετοιμασία είναι κάτι πολύ σημαντικό. Δεν είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Αν για παράδειγμα έχω να προετοιμάσω ένα look για Σάββατο , μέχρι Τετάρτη θέλω να έχω σκεφτεί τα πάντα. Προσπαθώ σε κάθε ένα από τα look να δημιουργώ μία ιστορία, το Κiwi να γνωρίζει μία καινούργια πτυχή του εαυτού του. Όποτε υπάρχει μία προετοιμασία και προσπάθεια όχι μόνο για τη δημιουργία του look αλλά και αρκετή επεξεργασία, σκέψη και research μέχρι να καταλήξω σε αυτό.

Πέρα από το γεγονός του ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι που σε εκφράζει και σε ολοκληρώνει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ταυτόχρονα είναι και δουλειά. Μπορεί κάποιος να βιοποριστεί μέσα από αυτό;

Στην Ελλάδα είναι αρκετά πιο δύσκολο από το εξωτερικό, να βγάλει δηλαδή ένας performer το ψωμί του μόνο από αυτό. Ίσως γιατί εδώ δεν είναι ακόμα τόσο γνώριμο. Δηλαδή έχω δουλέψει σε τρία διαφορετικά party και μπορώ να πω ότι μόνο στο ένα από αυτά γνωρίζουν γιατί προσλαμβάνουν performer και τι θέλουν να αντιπροσωπεύουν με αυτό. Πολλοί απλά το βλέπουν σαν κάτι που “πουλάει” και το προσεγγίζουν χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία πίσω από αυτό, το χρόνο προετοιμασίας, τα πράγματα που πρέπει να αγοράσεις ή να νοικιάσεις, που είναι σταθερά έξοδα και φυσικά τις πρόβες.Απλά το βλέπουν συμφεροντολογικά. Για παράδειγμα με είχανε προσλάβει σε ένα party που εδώ και 6 μήνες δεν έχω λάβει ακόμα τα χρήματα μου. Είναι καλύτερο να λες την αλήθεια εξ’ αρχής. Με αυτό τον τρόπο άλλωστε καταστρέφουν οι ίδιοι την φήμη τους, όταν το συζητήσω με άλλους performers ή καλλιτέχνες που δεν θα θελήσουν να συνεργαστούν μαζί τους γνωρίζοντας αυτή την δυσάρεστη εμπειρία μου.

Εκτός από το οικονομικό κομμάτι που δεν λαμβάνεται τόσο σοβαρά το ίδιο έχεις νιώσει και με ότι αφορά την ασφάλεια σου;

Υπάρχει περιστατικό που είχα δουλέψει σε ένα party που δεσμεύτηκα και έφερα δικά μου άτομα. Κατά τη διάρκεια του ένα από τα παιδιά δέχτηκε ομοφοβική επίθεση από έναν πελάτη. Εννοείται ότι το ανέφερα αμέσως στο αφεντικό και αυτός με τη σειρά του στον security όπου και μας καθησύχασε ότι θα μας προσέχει. Όταν συνέβη ξανά αυτό και ο security πήγε να επέμβει, το αφεντικό τον σταμάτησε και έκανε παρατήρηση σε εμάς για τον τρόπο που έχουμε ντυθεί και το ότι είναι προκλητικός. Προφανώς το αφεντικό δεν ήθελε να χάσει τα λεφτά του πελάτη από τα VIP, οπότε προτίμησε να ρισκάρει την ασφάλεια μας, αλλά να χάσει και εμάς. Οπότε μόλις συνέβη αυτό είπα στα παιδιά να κατέβουμε αμέσως από την σκηνή αφού δεν είχαμε υποστήριξη ούτε από το ίδιο μας το αφεντικό. Μετά από αυτό, πιστεύω δεν έχω, ούτε θέλω να συνεργαστώ με άτομα που δεν νιώθω ασφαλής και δεν σέβονται αυτό που κάνω. Πρέπει να λες και όχι.

Φέτος είναι μία ιδιαίτερη χρονιά και δυστυχώς ο χώρος σας λόγω lock-down και μέτρων έχει πληγεί αρκετά. Τα νέα δεδομένα προσφέρουν νέες ευκαιρίες για έναν performer;

Πιστεύω ναι! Σίγουρα ανοίγουν νέοι δρόμοι, τουλάχιστον από προσωπική εμπειρία, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω ένα show για μία πολύ γνωστή drag artist από Αμερική, που σίγουρα χωρίς την καραντίνα δεν θα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω μέχρι εκεί, αλλά διαδικτυακά ήταν εφικτό.

Σ’αρέσει που βλέπεις όλο και περισσότερους να γίνονται μέρος αυτής της σκηνής ή θεωρείς ότι γίνεται ‘mainstream’ και χάνεται η ουσία από αυτό που πρεσβεύει;

Μου αρέσει που βλέπω παιδιά να θέλουν να ενταχθούν σε αυτή το “scene”. Απλά πρέπει να κρατάνε την ιδεολογία και τα βασικά στοιχειά από αυτό που θέλουν να πρεσβεύουν. Για παράδειγμα το πώς δημιουργήθηκε, τι εξυπηρετεί και γενικά να ενημερωθούν πάνω σε αυτό. Να μην έχουν δηλαδή μόνο αισθητικά ή συμφεροντολογικά κριτήρια που το επιλέγουν.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για όσα μοιράστηκες, θέλεις να κλείσουμε με κάτι θετικό, μία ευχή ίσως;

Είμαι πολύ χαρούμενος και γεμάτος με αυτό που κάνω και για το που ανήκω! Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ο εαυτός μας, δεν χρειάζεται να γινόμαστε κάτι άλλο για να εντυπωσιάσουμε κανέναν!

 

 

 

Photo : Christian Carta