Η Μελισσάνθη κι εγώ αποφασίσαμε ένα απόγευμα Κυριακής να μιλήσουμε, και να μου πει πως επηρεάζεται από τον εγκλεισμό, ως ηθοποιός και άνθρωπος που ασχολείται επαγγελματικά με τον χώρο της τέχνης.
– Καταρχάς, θέλω να σου πω πόσο χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια φιλίας έχω την χαρά και την τιμή να πάρω μία συνέντευξή σου!
– Είναι και για μένα μεγάλη η χαρά και η τιμή που μιλάμε, που σε βλέπω να εξελίσσεσαι συνεχώς και να κάνεις αυτό που αγαπάς. Νιώθω πολύ περήφανη και σε ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνεις.
– Εγώ σε ευχαριστώ! Ξεκινώντας, θέλω να σε ρωτήσω πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι επαγγελματικά με την υποκριτική.
– Η πρώτη μου επαγγελματική συμμετοχή ήταν στην ταινία μεγάλου μήκους του Αλέξη Αλεξίου, με τίτλο «Τετάρτη 4.45» ως βοηθητική ηθοποιός. Ήταν την περίοδο πριν μπω στη δραματική σχολη, στα 18 μου χρόνια, όπου σπούδαζα πρώτη χρονιά στο τμήμα θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκτοτε, κι αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη δραματική σχολή του Γ. Αρμένη, εξασκώ το επάγγελμα κανονικά.
-Πώς σε έχει επηρεάσει η κατάσταση σχετικά με την καθημερινή σου ρουτίνα; Προσπαθείς να διατηρείς το πρόγραμμά σου όπως ήταν πριν την απομόνωση;
– Στην καθημερινότητά μου πια, έχω περισσότερο χρόνο να κάνω πράγματα που, λόγω προβών, δεν προλάβαινα να κάνω. Διαβάζω πολύ και φροντίζω το σώμα μου και τη φωνή μου. Επικοινωνώ συχνά με ανθρώπους του χώρου και προσπαθώ να παραμείνω ενεργή στα πράγματα όσο γίνεται, προκειμένου να επανέλθω όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα στην προηγούμενη κατάσταση. Επομένως με επηρεάζει θετικά η νέα συνθήκη πραγμάτων. Το πρόγραμμά μου, λόγω της κατάστασης δεν είναι το ίδιο με πριν μιας και δεν παρακολουθώ δια ζώσης τα μαθήματα της σχολής στο Πανεπιστήμιο, όπως έκανα. Αντ’αυτού, παρακολουθώ τις online διασκέψεις που οργανώνουν οι καθηγητές, και σχετικά με το επάγγελμα, βλέπω τις θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν κάθε τόσο στο διαδίκτυο. Αυτό με βοηθάει να μη χάσω επαφή, παράλληλα βέβαια με την προσωπική δουλειά, όπως προείπα.
– Πώς έχει επηρεάσει όλη αυτή η κατάσταση την δουλειά σου;
– Όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε έχει αντίκτυπο στη δουλειά μας, καθώς δεν ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι. Έχουν «παγώσει» οι καλοκαιρινές περιοδείες όπως και οι παραστάσεις που θα παίζονταν μετά το Πάσχα. Επίσης, δε γνωρίζουμε ακόμα τι θα γίνει με όσες παίζονταν ήδη, αλλά σταμάτησαν λόγω του ιού. Υπάρχει μια γενικότερη αναταραχή και αοριστία, αλλά πιστεύω ότι θα βρεθούν οι απαντήσεις και μετά τη λήξη της καραντίνας θα επανέλθουμε, αργά ή γρήγορα, στα προγράμματά μας.
– Πώς θεωρείς ότι μπορούν οι καλλιτέχνες, στον χώρο του θεάματος και μη, να βοηθηθούν σε μία τέτοια κρίσιμη κατάσταση;
– Αρχικά, θεωρώ πως θα πρέπει να βοηθηθούν οι καλλιτέχνες οικονομικά, από το κράτος, με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε να μην χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωποι με το πρόβλημα της επιβίωσης. Έπειτα, υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα, ώστε ο καθένας μας να προωθήσει τη δουλειά του. Οι ηθοποιοί ας πούμε, μπορούν να επικοινωνούν με ανθρώπους του χώρου, στέλνοντας βιογραφικό σημείωμα, ή ένα self-tape, μέσο το οποίο αντικαθιστά τη δια ζώσης ακρόαση, διαδεδομένο στο εξωτερικό και σιγά-σιγά και στην Ελλάδα. Επιπλέον, άλλοι καλλιτέχνες μπορούν να προωθήσουν τις δουλειές τους στα κατάλληλα sites και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να μη μένουν άπραγοι αλλά και να γίνει γνώριμη η δουλειά τους. Τέλος, μεγάλο ρόλο πιστεύω ότι παίζει η προσωπική δουλειά του καθένα στο αντικείμενό του, η καθημερινή εξάσκηση και τριβή, ούτως ώστε να είναι σε φόρμα και να μη νιώθει ότι δεν προσφέρει ή δεν δημιουργεί.
– Πιστεύεις οι ηθοποιοί προστατεύεστε όταν συμβαίνει μία αναστολή στη δουλειά σας; Όταν δεν εξαρτάται από εσάς;
– Ακριβώς επειδή δεν εξαρτάται από εμάς (άρα δεν έχουμε τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης), υπάρχουν οι πιθανότητες να συμβούν αδικίες σε βάρος των ηθοποιών αλλά και των καλλιτεχνών γενικότερα. Αυτό όμως, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε επάγγελμα, να υπάρχουν δηλαδή δυσμενείς συνθήκες και σε περίπτωση αναστολής της δουλειάς, οι εργαζόμενοι να ζημιωθούν οικονομικά και ποιοτικά – ή καλλιτεχνικά – στη δική μας περίπτωση. Χρειάζεται γενικά να φροντίζουμε, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή, να υπάρχει καλή διάθεση και από τις δύο πλευρές και οι όποιες διαφορές να λύνονται με καλό τρόπο, όσο γίνεται, προκειμένου να μην βρεθούν οι άνθρωποι σε δύσκολες καταστάσεις μεταξύ τους.
– Τί πιστεύεις για την τέχνη μέσα από όλο αυτό που βιώνουμε; Δίνει ιδέες και έμπνευση;
– Θεωρώ πως μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει αυτή η κατάσταση στην τέχνη. Αρχικά, μας δίνεται μια σπουδαία ευκαιρία να ασχοληθούμε με πράγματα που δεν προλαβαίναμε πριν, λόγω φόρτου εργασίας, αλλά και αυτή η αίσθηση του εγκλεισμού να μας δώσει το έναυσμα για να βρούμε νέους τρόπους δημιουργίας και προσφοράς. Έτσι κι αλλιώς, η δουλειά μας είναι η ψυχαγωγία, φροντίζουμε για την ψυχή του κοινού, τους κάνουμε να νιώθουν καλά, να προβληματιστούν, να συγκινηθούν κι έτσι να πλουτίσουν τον συναισθηματικό τους κόσμο. Επομένως, μόνο καλό κάνει όλη αυτή η κατάσταση στην τέχνη.
– Ελπίζεις πως βγαίνοντας από αυτό θα ανθίσει ξανά το θέατρο;
– Το θέατρο, αυτή τη στιγμή περνάει, θα λέγαμε, μια πολύ δύσκολη φάση. Φαινομενικά, μπορεί να μοιάζει άδειο και κενό από ανθρώπους που είτε εργάζονται μέσα σε αυτό είτε το επισκέπτονται, όμως δεν είναι έτσι. Οι καλλιτέχνες φροντίζουμε, έστω και από μακριά να το «τροφοδοτούμε» με νέες ιδέες και σκέψεις, τις οποίες έχουμε τη δυνατότητα να οργανώσουμε μέσα από τα σπίτια μας, ώστε όταν τελειώσει αυτή η κατάσταση να τις υλοποιήσουμε. Θεωρώ πως, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία το θέατρο δε θα είναι το ίδιο με πριν, παρά θα εμπλουτιστεί με νέες πρακτικές, αντιλήψεις και πεποιθήσεις καλλιτεχνών που θα δημιουργηθούν στο μέλλον. Έτσι, θα οδηγηθούμε σε μια άνθιση του ελληνικού και του παγκόσμιου θεάτρου, το οποίο θα είναι αναβαθμισμένο ποιοτικά και θα παίξει πολύ καλύτερα το ρόλο του στην κοινωνία.
– Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μιλήσαμε, εύχομαι με το πέρας της πανδημίας, να μπορέσεις να συνεχίσεις όπως πριν την δουλειά σου και να πάνε όλα όπως τα θες.
– Σε ευχαριστώ κι εγώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσες, να μοιραστώ τις σκέψεις μου. Είμαι αρκετά αισιόδοξη για το μέλλον και πεπεισμένη πως, αν βγάλουμε τη δημιουργικότητά μας ως καλλιτέχνες, θα συμβούν καινούργια πράγματα και θα θυμόμαστε αυτόν τον «εφιάλτη» ως ανάμνηση, σκεπτόμενοι ότι αν δεν περνάγαμε αυτή την κατάσταση, δε θα είχαμε όλα αυτά τα καλά που θα προκύψουν. Εύχομαι σε όλους μας καλή δύναμη, υπομονή και αισιοδοξία.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε διαδικτυακά θεατρικές παραστάσεις στις επίσημες ιστοσελίδες των θεάτρων που παίζουν τα έργα για τα οποία ενδιαφέρεστε. Μία πρόταση είναι οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και της Στέγης Ιδρύματος Ωνάσση.
https://www.youtube.com/user/sgtathens/videos
Φωτογραφίες: Όλγα Ρούσσου
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση