Ουγγαρία: επικύρωση διατάξεων για την υιοθεσία από το κοινοβούλιο & η κατεύθυνση κατά της LGBTQ+

Στις αρχές της εβδομάδας, το ουγγρικό κοινοβούλιο επικύρωσε μία σειρά από διατάξεις και τροποποιήσεις, με σαφή κατεύθυνση κατά της LGBTQ+ κοινότητας της χώρας. Έπειτα από τη νομική απαγόρευση της αίτησης αλλαγής φύλου στα στοιχεία της ταυτότητας που ισχύει από το Μάιο στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση της χώρας έρχεται να απαγορεύσει εξ ορισμού την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, καθορίζοντας πως η υιοθεσία αφορά αποκλειστικά παντρεμένα ετερόφυλα ζευγάρια. Εκτός από το ότι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών απαγορεύεται στην Ουγγαρία, με τις πρόσφατες αλλαγές αποκλείονται παράλληλα από τη διαδικασία υιοθεσίας και τα ετερόφυλα ζευγάρια που δεν είναι παντρεμένα ή που τους απαγορεύεται να παντρευτούν στη χώρα.

Η υιοθεσία αποτελεί σήμερα μία εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη συναισθηματικά διαδικασία – στη χώρα μας πολύ περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δικαιολογημένα σε σημεία – ακριβώς επειδή δε νοείται να υπάρχει η παραμικρή ασάφεια ή προχειρότητα όταν μιλάμε για τη ζωή και το μέλλον ενός παιδιού στο οποίο η Πολιτεία οφείλει να προσφέρει προστασία και ασφάλεια σε ένα κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον, σε άλλα σημεία όμως πραγματικά αδικαιολόγητα – για λόγους καθαρά γραφειοκρατικούς, η διαδικασία της υιοθεσίας είναι πραγματικά χρονοβόρα. Εστιάζοντας στις οικογένειες που πραγματικά μπορούν να προσφέρουν το σταθερό εκείνο περιβάλλον αγάπης και φροντίδας, σε παιδιά που θέλουν να γίνουν τα δικά τους παιδιά, η υιοθεσία είναι ήδη πολύ δύσκολη για την κλασσική οικογένεια του ετερόφυλου ζευγαριού, και γίνεται όλο και πιο περίπλοκη για άλλους τύπους οικογένειας, όχι μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια που επιθυμούν να γίνουν γονείς, αλλά και για τις μονογονεϊκές οικογένειες.

Με αυτό ως δεδομένο, φεύγει από το τραπέζι το ενδεχόμενο περαιτέρω αυστηροποίησης της διαδικασίας της υιοθεσίας με σκοπό τη βελτίωση, και απογυμνώνεται το πραγματικό σκεπτικό πίσω από τους νέους επίσημους πλέον νόμους του ουγγρικού κράτους: οι ρατσιστικές διαθέσεις του απέναντι σε συγκεκριμένη ομάδα Ούγγρων Πολιτών, τους οποίους διαφοροποιεί ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός από τους υπολοίπους.

Ο Viktor Orbán, ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας που έχει κάνει γνωστό το όνομα και το κόμμα του στην Ευρώπη για τις εθνικιστικές, ακροδεξιές και συντηρητικές του απόψεις, επιστρατεύει για ακόμη μία φορά τις παραδοσιακές αξίες του χριστιανικού δόγματος, με το οποίο έχει καταφέρει να πορευτεί εδώ και δεκαετίες στην πολιτική σκηνή της χώρας του. Ο κ. Orbán, θέτει την κλασσική και παράλληλα εντελώς εικονική αντιπαράθεση “εκκλησία VS LGBTQ+”. Γιατί η αλήθεια είναι πως ο Χριστιανισμός αποτελεί το πιο συμπεριληπτικό, ανοιχτό και ανθρωποκεντρικό δόγμα, με την αγάπη, την αποδοχή και την ισότητα να αποτελούν τους βασικότερους ίσως άξονες πάνω στους οποίους έχει χτιστεί. Η πρακτική εφαρμογή του δόγματος απέχει σε πολλές περιπτώσεις από το δόγμα αυτό καθ’ αυτό, ωστόσο νομίζω πως σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να εξετάζουμε τα πράγματα σε σχέση με το πώς θα έπρεπε να είναι και όχι σε σχέση με το πώς εργαλειοποιούνται πολλές φορές από ανθρώπους για τη χάρη πολιτικών αντιπαραθέσεων και διαφόρων συμφερόντων.

Η πρακτική της οικειοποίησης ιδεών και της σύνταξης αυτών με τις θέσεις ενός κόμματος, είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική. Κάπως έτσι, ένας λαϊκιστής πολιτικός όπως ο κ. Orbán, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει σε καμία περίπωτση που έκανε ακριβώς αυτό. Παραλληλίζοντας τις ακροδεξιές απόψεις του με τα παραδοσιακά ήθη μίας θρησκείας, ελπίζοντας πως θα συγκινήσει επικαλούμενος το θρησκευτικό συναίσθημα, ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την πίστη του μεγαλύτερου ποσοστού των Ούγγρων, καθώς ο Χριστιανισμός είναι εξαιρετικά διαδεδομένος στη χώρα, υποβάλλοντάς τους σε μία ύπουλη και άτυπη αντιπαράθεση με συμπολίτες τους που ανήκουν στην LGBTQ+ κοινότητα, αποκλείοντας παράλληλα πως κάποιος Ούγγρος μπορεί να πιστεύει στο Θεό και να είναι gay.

Στη χώρα που απασχολεί συνέχεια τα ευρωπαϊκά μέσα για λόγους αναφορικούς με το σεξουαλικό προσανατολισμό των ατόμων και τις κατασταλτικές τάσεις της κυβέρνησης της σε σχέση με τα δικαιώματα των ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται για το αντίθετο φύλο με την κλασσική έννοια του όρου, έρχεται ακόμη μία σειρά από διατάξεις που όχι μόνο δε συμβάλλουν στο διάλογο και την ανοιχτή συζήτηση, την κατανόηση και την αποδοχή, αλλά διευρύνουν το χάσμα. Ίσως μας απασχολεί πολύ περισσότερο το με ποιον κοιμάται ο διπλανός μας, παρά το ποιος είναι. Κατά τη γνώμη μου, ο σεξουαλικός προσανατολισμός μπορεί να αποτελεί ένα είδος ταυτότητας για το άτομο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι αυτό που θα το καθορίζει, ή και σε πολλές περιπτώσεις διαχωρίζει από τους γύρω του.