του Νικόλα Χρονόπουλου*
Όπως με ρώτησε και μια φίλη: “Γίνεται ένας ζωγράφος να εκθέτει σε δυο γκαλερί ταυτόχρονα?” Ναι. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε απλά για έναν ζωγράφο, καθώς ο Πόλυς Πεσλίκας είναι δύσκολο να περιοριστεί σε μια μόνο ταμπέλα, ένα μόνο κουτί. Το ίδιο ισχύει και για τους δυο μη κερδοσκοπικούς χώρους τέχνης στους οποίους εκθέτει τα έργα του, το Radio Athenes και το Arch.
Γεννημένος στη Κύπρο, με σπουδες στην Καλών Τεχνών του Μονπελιε και με έδρα του το Λονδίνο ο Πόλυς Πεσλίκας είναι ένας καλλιτέχνης που έχει κατακτήσει τη θέση του στον κόσμο της τέχνης.
Ωστόσο, τα έργα που εκτίθενται στο κέντρο της Αθήνας δίνουν την εντύπωση ότι ανήκουν σε έναν ενθουσιώδη, ενεργητικό νεαρό που μόλις βγήκε από την Καλών Τεχνών και θέλει να κερδίσει το κοινό με τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα της πινελιάς του ή τα παιχνίδια που κάνει με το φως και τα σώματα μέσα από το φακό του.
Αυτή η παρομοίωση, φυσικά, δεν συνιστά σε κανένα βαθμό απειρία ή έλλειψη αρτιότητας ή ολοκληρωμένου καλλιτεχνικού λεξιλογίου, γιατί αυτά είναι εμφανές ότι ο Πεσλίκας τα έχει κατακτήσει εδώ και χρόνια. Ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι το σύνολο των εκτιθέμενων έργων, ξεχειλίζει από μια νεανική, ανεπαίσθητα ερωτική και ρομαντική διάθεση και λυρισμό (ναι, νομίζω αυτή η λέξη ταιριάζει στους καμβάδες του και τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του, που με κάποιο τρόπο νομίζεις ότι μπορείς να ακούσεις πέρα από το να δεις).
Τα φωτογραφικά ραντεβού του Πόλυ με τον Αντρέι και τον Εμάνουελ, αποτυπωμένα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που περιλαμβάνουν παιχνίδι με το φως και το βλέμμα, το σώμα και το συναίσθημα, είναι συγκινητικά. Είναι όλα όσα η φωτογραφία θα έπρεπε να είναι.
Οι πινελιές του, από την άλλη, συνθέτουν σώματα και μορφές που χάνονται στον μικρό ορίζοντα του καμβά, κουβαλούν την ίδια συναισθηματική ενέργεια και ενότητα με τις φωτογραφίες. Όσο για τα προβοκατόρικα κολλάζ, θα μπορούσαν να ανήκουν στο τοίχο ενός σοφού έφηβου ή στο πορτφόλιο ενός καλλιτέχνη που ξέρει να παίζει με αναφορές και εικόνες.
Ο Πόλυς Πεσλίκας κατάφερε να συνθέσει, πάντα σε συνεργασία με τους δημιουργικούς και γενναίους επιμελητές των Radio Athenes και Arch, δυο εκθέσεις με διαφορετικό πρόσωπο, διαφορετική ενέργεια και στόχους, που σε συγκινούν, σε κάνουν να χαμογελάσεις, να σκεφθείς, να αισθανθείς, να νιώσεις τρωτός μπροστά στο ωραίο.
*του Νικόλα Χρονόπουλου, φοιτητή Ιστορίας της Τέχνης
Η Ρωσία στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου