Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος. Το θερμόμετρο φλερτάρει με τους 40 βαθμούς Κελσίου και ο υδράργυρος πνίγει τον γυάλινο σωλήνα του. Τα μάρμαρα της Πεντέλης έχουν κιόλας πυρώσει και εμείς απλώνουμε λεπτά μαξιλάρια πάνω στις επιφάνειές τους για να αντέξουμε ένα ακόμα δίωρο. Ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης αναμετριούνται ξανά ενώπιον κοινού και εμείς χαζεύουμε το φυλλάδιο του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μήπως και χωρέσουμε κάπου ανάμεσα στις διακοπές μας μια ακόμη παράσταση. Ο Δημήτρης Καραντζάς θα περιοδεύσει στα αρχαία θέατρα της Αττικής και τα sites κλικοθηρεύουν χρησιμοποιώντας ως δόλωμα τους πρωταγωνιστές των Άγριων Μελισσών. Με τόσες- κι άλλες τόσες- ζεύξεις και αντί-ζεύξεις θα στριμωχτούμε κι αυτό το καλοκαίρι- με λιγότερους περιορισμούς κατά τα λεγόμενα- στους χώρους του Φεστιβάλ, που φέτος μας υποδέχεται μ’ ένα υπερπλούσιο πρόγραμμα.
Στον αριθμό 260 της Πειραιώς, στις 27 & 28 Μαΐου, θα βρείτε τις πύλες να φρουρούν Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες από τον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Στην ίδια πλατεία, ο βραβευμένος ποιητής Διονύσης Καψάλης θα μιλήσει γύρω από τις «φωτιές» του νόμου, του φύλου και του θεάτρου, στο πλαίσιο του κύκλου Antigonism (7/6, 22/6, 30/6 & 12/7). Στις αίθουσες, από τη 1 έως τις 7 Ιουνίου, θα μετάσχετε στη συνάντηση του Όρσον Ουέλς με τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ- δια χειρός Γιάννη Χουβαρδά, την οποία θα συμπληρώσουν ανά διήμερα- στους υπόλοιπους χώρους της Πειραιώς- μουσικοχορευτικές παραστάσεις. Στα μέσα του Ιουνίου, οι ειδοποιήσεις των κινητών σας θα σας υπενθυμίσουν την επιστροφή του Ίβο Βαν Χόβε στην Αθήνα, ο οποίος αυτή τη χρονιά θα διαλεχθεί με τον Ταρτούφο του Μολιέρου. Dance performances και εναλλακτικές παραγωγές, όπως οι «7 τρελοί» της Τσίχλη και το «Λυκόφως», θα καλύψουν την ατζέντα σας για τον μήνα Ιούνιο. Ο Ιούλιος θα φέρει μαζί με τους πρώτους καύσωνες του καλοκαιριού περισσότερες χορευτικές παραστάσεις αλλά και κάποιες ακόμη συμπαραγωγές, μεταξύ αυτών και η «Farm Fatale», που θα συμπληρώσουν αυτές των ελληνικών θιάσων.
Το Ηρώδειο θα ανοίξει και θα κλείσει τις πόρτες του με δύο όπερες, την πρώτη εκ των οποίων- τον «Ριγολέττο» του Βέρντι- υπογράφουν μουσικά και σκηνοθετικά ο Λουκάς Καρυτινός και η Κατερίνα Ευαγγελάτου αντίστοιχα. Το πρόγραμμα θα μονοπωλήσει φέτος- πέρα από την κλασική και τη σύγχρονη- η τζαζ μουσική, ενώ ήδη ιστορική θεωρείται η έλευση της ιέρειας της ποίησης και της πανκ σκηνής, Patti Smith (25 Ιουνίου).
Κάτω από τα ζεστά χέρια των αιωνόβιων ελιών της Πελοποννήσου και με φόντο τον δυόμενο Ήλιο, ο Ιούλιος θα βρει κοινό και κριτικούς να συρρέουν στο θέατρο της Επιδαύρου για να παρακολουθήσουν μπόλικο Ευρυπίδη και Αισχύλο. Το πρώτο Σαββατοκύριακο, στην ιερή σκηνή θα ανεβεί η «Άλκηστη» σε σκηνοθεσία Johan Simons και το αμέσως επόμενο τη σκυτάλη θα παραλάβει η «Μήδεια» του Μποστ από την ομάδα του Εθνικού Θεάτρου. Στα μέσα του μηνός, θα διεξαχθεί η πολυαναμενόμενη πρώτη παρουσία του Δημήτρη Καραντζά σε αρχαίο θέατρο με τους «Πέρσες» του Αισχύλου, σε μια σκηνή που μια βδομάδα αργότερα θα τον διαδεχθεί ο Ulrich Rasche με τον «Αγαμέμνονα». Τον Ιούλιο θα κλείσει ο Ξάφης με τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, προετοιμάζοντας το έδαφος για την «Αντιγόνη» του Graužinis. Με Ευρυπίδη θα σκεπαστούν τα μάρμαρα του θεάτρου τον Αύγουστο λίγο πριν το τέλος του φεστιβάλ. Πρώτη η «Ελένη» του από το Κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος ενώ για το φινάλε θα θυσιαστεί για μια ακόμη φορά η «Ιφιγένεια» του στον βωμό του Θέμη Μουμουλίδη.
Στην άδικα αγνοημένη μικρή Επίδαυρο, τα πρώτα δύο Σαββατοκύριακα του Ιουλίου, θα παραστούν αγαπημένοι μουσικοί για τον «Περιπλανώμενο» και «Τα Κυπο- Θεατρικά», ενώ στις 22 & 23 ο Βασίλης Μαυρογεωργίου θα επιχειρήσει να αφαιρέσει την άγνοια δίπλα από το όνομα του Μενάνδρου ανεβάζοντας τους σωζόμενους «Επιτρέποντες». Παράλληλα, θα ζήσει για μια ακόμη χρονιά το απολύτως πετυχημένο πρόγραμμα «Contemporary Ancients». Η Κάλλια Παπαδάκη θα μεταφέρει τον Αίαντα σ’ ένα χωριό του Έβρου το 1978 και θα μιλήσει για «Ρίζες από βαμβάκι» (15 & 16 Ιουλίου)· τον Αύγουστο θα καλωσορίσει ο Ηλίας Μαγκλίνης παρέα με μια Άλκηστη, που δεν την λες ούτε πεθαμένη μα ούτε και ζωντανή, ανοίγοντας έτσι τον «Φάκελο Βάνκαου»· ο Χρήστος Χωμενίδης, σε μια άγνωστη προς το παρόν ημερομηνία, θα κλείσει το φεστιβάλ μ’ ένα αυτοσχέδιο γλέντι που θα προβάλλει ως απάντηση στο ερώτημα που ο ίδιος θέτει, «Γίνεται δέντρο το πουλί;».
ΥΓ. Συγχωρέστε μου λέξεις και αφαιρέσεις. Στόχος ήταν να σας μιλήσω για το θέατρο που τόσο μας έλειψε- για τον χορό ίσως μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Προσδιορίζομαι ως άνθρωπος. Ανταποκρίνομαι στο Κωνσταντίνος- και κατ’ εξαίρεση στα παράγωγα υποκοριστικά του. Δηλώνω φύσει δημιουργός και δημιουργικός. Τρέφομαι με αγάπη και τέχνη. Συγκατοικώ με τα περιοδικά και τη σχέση μου. Εμφανίζομαι αιώνια ερωτευμένος με τη μόδα και τις καλές τέχνες. Φλερτάρω με την γραφή και την λογοτεχνία. Συστεγάζομαι και εγώ με τη σειρά μου στη φιλόξενη κοιτίδα του Unplug. Υπό την αιγίδα του, λοιπόν, θα πλοηγηθούμε μαζί σε όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο της τέχνης και όχι μόνο. Ελπίζω να απολαύσετε και εσείς το ταξίδι.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση