It’s beautiful a day in the neighborhood..δηλαδή στη γειτονιά των αστέρων του Hollywood. Με αυτό το μήνυμα ξεκίνησε η χθεσινή βραδιά των Οσκαρ, με μια tribute-εμφάνιση από την Τζανέλ Μονέ και τον Μπίλι Πόρτερ, στον Mr. Rogers. H βραδιά ήταν όντως όμορφη και το πιο σημαντικό απ’όλα, ιστορική.
Ιστορική για τις βραβεύσεις των «Παρασίτων» του Bong-Joon Ho —η πρώτη Νοτιο-Κορεατική ταινία που κερδίζει Οσκαρ, αλλά και η πρώτη ταινία στην οποία δεν ομειλείται η Αγγλική γλώσσα, η οποία κερδίζει το μεγάλο βραβείο την βραδιάς, το οποίο είναι αυτό της «Καλύτερης Ταινίας».
Φυσικά όλα τώρα βγάζουν απόλυτο νόημα. Πως γίνεται μια ταινία με τόσο δυνατό μήνυμα — για τις ανισότητες του κόσμου και το υποδόριο τέρας της διαφθοράς, να μην κέρδιζε το μεγάλυτερο βραβείο της αργυρής οθόνης; Ας σκεφτούμε επίσης πόσο πολιτικά επιβαρυμένη ήταν και είναι η χερσόνησος της Κορέας, κάνοντας το χθεσινό επίτευγμα τρεις-φορές πιο σημαντικό.
Επίσης σημαντική ήταν και η νική της Χίλντουρ Γκουντναντότιρ η οποία απέσπασε το βραβείο για την μουσική της επένδυση στο «Τζόκερ» του Τόντ Φιλιπς, σε μια γενικότερα ανδροκρατούμενη κατηγορία, οπως είναι αυτή της Μουσικής Επενδυσης. Ο Τζον Γουιλιαμς έχει υπάρξει υποψήφιος 45 φορές.
Long-overdue ήταν και το βραβείο της Λώρα Ντέρν, στην κατηγορία του Β’ Γυναικείου, για την εκπληκτική της εμφάνιση στην «Ιστορία Γάμου» του Νόα Μπόμπακ. Αναμενόμενη φυσικά ήταν και η νίκη του Χουακίν Φοίνιξ για την neo-noir προσέγγιση του στο χαρακτήρα του Άρθουρ Φλέκ/ Τζόκερ. Στον λόγο του αναφέρθηκε για τον ρατσισμό και για μια πιο environmentally conscious ζωή, αλλά και στον αγαπημένο του αδερφό Ρίβερ Φοίνιξ, τον οποίο έχασε όταν ήταν μόλις 17 ετών.
Η Ρωσία στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου