Τα απόνερα μιας τραγωδίας

Η δολοφονία ενός ανήλικου από έναν αστυνομικό αποτελεί από μόνο του ένα συγκλονιστικό γεγονός. Οτιδήποτε περαιτέρω έχει ειπωθεί σχετικά με αυτό ιδιαίτερα με συναισθηματική επικάλυψη και επαναστατική διάθεση είναι μάλλον υπερφίαλο ή και περιττό. Και αυτό γιατί αφενός θεωρώ πως κανείς δεν μετέχει του πένθους ενός νέου παιδιού περισσότερο από την ίδια του τη μάνα και αφετέρου διότι η πύρινη κενολογία των social media και η εναπόθεση του θυμού μιας ολόκληρης γενιάς, έχουν παραμερίσει εντελώς την ουσία πίσω από το συμβάν: την έλλειψη ουσιαστικών παρεμβάσεων από την πολιτεία για την αποτροπή μελλοντικών τραγωδιών. 

Η αστυνομική βία είναι κατά βάση προϊόν κρατικής παραμέλησης. Η εξυγίανση του αστυνομικού σώματος μέσω της εκπαίδευσης και της απομάκρυνσης προβληματικών στοιχείων είναι αναγκαίο αίτημα που πρέπει να διεκδικηθεί από όλους μας. Δυστυχώς, σπάνια ανοίγει σοβαρά η συζήτηση για αυτό. Ίσως επειδή το αίτημα της βελτίωσης του αστυνομικού σώματος κάπου χάνεται στη μετάφραση ανάμεσα σε συνθήματα, υστερίες, υπερβολές, εφηβική ανωριμότητα και λαϊκισμό.  Ναι,  περιστατικά καταχρηστικής αστυνομικής βίας έχουν σημειωθεί και στη χώρα μας αλλά η κατάργηση της αστυνομίας ως θεσμό τον μόνο που θα ωφελήσει είναι το οργανωμένο έγκλημα. Η εμμονή δε απέναντι στην ύπαρξη της αστυνομίας a priori,  χωρίς ουσιαστική αντιπρόταση είναι κάπως ύποπτα. Μήπως τελικά ο λύκος στην αντάρα χαίρεται; 

Ο συντάκτης αυτού του κειμένου δεν διαθέτει μαντικές ικανότητες αλλά δεν είναι και δύσκολο να φανταστεί κανείς τι έχει να γίνει ανήμερα της ημέρας του Αλέξη στη χώρα. Σπασμένες βιτρίνες, δακρυγόνα, καμμένα αυτοκίνητα, αναταραχή, μια ολόκληρη χώρα σε κατάσταση σοκ, θα περάσει για άλλη μια χρονιά, ξυστά από την επόμενη τραγωδία. 

Και η ευθύνη για όλα αυτά; Φταίει αυτός που φαντασιώνεται μια Αθήνα μπάχαλο; Αυτός που  αντιμετωπίζει ηδονοβλεπτικά τον αστυνομικό που πυροβολεί στο ψαχνό ή εντέλει αυτοί που τους το επιτρέπουν στη σκιά των επιπτώσεων; Αν η αποτροπή μιας δυνάμει τραγωδίας, ο κατευνασμός των πνευμάτων και η προστασία των πολιτών ήταν στις άμεσες προτεραιότητες κάποιου πολιτικού προσώπου θα είχε ήδη πράξει αναλόγως. Έστω συμβολικά σε επίπεδο προτροπής. Πόσο εύκολο είναι όμως να βγάλεις τα κάστανα από τη φωτιά όταν περιμένεις να φας από αυτά;