“The Michelle Obama Podcast” 01: Barack

Από τις 29 Ιουλίου είναι διαθέσιμο, μέσω της εφαρμογής streaming Spotify, το 1ο επεισόδιο της πολυαναμενόμενης σειράς podcast “The Michelle Obama Podcast”. Η Michelle Obama, πιστή στο story telling που μας σύστησε μέσω του βιβλίου της “Becoming: Η δική μου ιστορία” αποδίδοντας μεγάλη σημασία στην προσωπική ιστορία του καθενός – ως τη μοναδική ιστορία που μας κάνει αυτό που είμαστε, άλλοτε πλήρως συνδεδεμένη και άλλοτε λιγότερο με την ιστορία της χώρας μας – θέλει να συνδεθεί με τους ακροατές της, καθώς μοιράζεται συζητήσεις της με κοντινούς της ανθρώπους, οι οποίες εστιάζουν στις σχέσεις που μας διαμορφώνουν. Και αν το ότι μία (ή μάλλον η συγκεκριμένη) πρώην FLOTUS αποκτά τη δική της εκπομπή podcast δεν είναι αρκετά καλός λόγος για να την αναζητήσεις, το περιεχόμενο θα σε μεταπείσει: οι σχέσεις που όλοι έχουμε στη ζωή μας και που στη βάση τους είναι ίδιες, ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε στη ζωή, πού μένουμε ή τί κάνουμε.

Ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχεις όταν υπήρξες πρώτη κυρία των ΗΠΑ (εκτός από την απίστευτη ευκαιρία να αλλάξεις τον κόσμο, να διαμορφώσεις θετικά μια ολόκληρη γενιά και να θέσεις τις βάσεις για τις επόμενες – η Michelle Obama τα έκανε όλα) είναι πως εάν έχεις δική σου εκπομπή podcast, μπορείς να φέρεις ως καλεσμένο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε αυτή. Και αυτό ακριβώς συνέβη στο 1ο επεισόδιο του “The Michelle Obama Podcast”. Η συζήτηση μεταξύ των 2 συζύγων είναι απολαυστική: σοβαρή και σε σημεία αστεία, ουσιαστική, αληθινή. Το ζεύγος Obama, μέσω ενός flashback στις πολύ διαφορετικές παιδικές του ηλικίες, σου αποκαλύπτουν τη σχέση της τότε οικογένειας με τη γειτονιά και την κοινότητα, το πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα σήμερα και το κατά πόσο αυτό έχει αντίκτυπο στην πολιτική και στην ενασχόληση με τα κοινά.

Οι Michelle και Barack Obama συγκρίνουν το ρόλο της κοινότητας  στη διάρκεια των δικών τους παιδικών χρόνων και στο σήμερα. Η αίσθηση του «εμείς» στην κοινωνία των ΗΠΑ του ‘60 και του ‘70 (όπως και στην ελληνική) έχει αντικατασταθεί σήμερα πλήρως από την «άνθηση» του «εγώ». Τόσο η κλασσική πυρηνικού τύπου τετραμελής οικογένεια της Michelle (τότε) Robinson, όσο και η μονογονεϊκή, στηριζόμενη στη βοήθεια της γιαγιάς και του παππού, οικογένεια του Barack Obama, φρόντιζαν και ζούσαν μέσα στην καρδιά της κοινότητας στην οποία αναπτύσσονταν, γιατί χωρίς το «εμείς» δεν μπορούσε να υπάρξει ούτε και να είναι καλά και το «εγώ».

Στη σύνδεση των οικογενειών τους με την κοινότητα και στην ύπαρξη έντονων ερεθισμάτων από αυτήν σε όλη τους την παιδική ηλικία, αποδίδουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξή και τις επιδιώξεις τους στην ενήλικη ζωή. Εκτός από την προφανή ενασχόληση με τα κοινά, ο Πρόεδρος Obama πολύ πριν ασχοληθεί με την πολιτική εργαζόταν ως κοινοτικός οργανωτής, τη στιγμή που θα μπορούσε να ασχοληθεί με το οτιδήποτε άλλο και να γίνει πραγματικά πλούσιος, δεδομένων των εκπληκτικών ακαδημαϊκών επιτευγμάτων του. Και, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το λειτούργημα του κοινοτικού οργανωτή δεν αποτελεί στις ΗΠΑ κάποια δουλειά με περίσσεια δόξα: «σνομπάρεται» τόσο όσο και στην Ελλάδα, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο πραγματικά έχουμε απομακρυνθεί από τα σημαντικά και το πόσο λίγο μας απασχολεί ο φυσικός τρόπος ζωής, αυτός μέσα στην κοινωνία. Και η Michelle Obama όμως, με εξίσου αν όχι περισσότερο εντυπωσιακές σπουδές από το σύζυγο της, υπήρξε η νέα δικηγόρος που άφησε την υψηλόμισθη θέση της ως στέλεχος σε δικηγορική εταιρία για να δουλέψει στην υπηρεσία της πόλης της, στο Σικάγο, βλέποντας τις απολαβές της να μειώνονται κατά πολύ. Οι Obamas λοιπόν, δεν ξύπνησαν μία ήμερα ξαφνικά ως ένοικοι του Λευκού Οίκου. Η δουλειά και η εμπειρία τους, η αφοσίωση τους σε κοινωνικά ευεργετικούς σκοπούς και φυσικά οι γνώσεις τους, τους κατέστησαν κατάλληλους για αυτό. Σε μία εποχή που όλοι θέλουν περισσότερα, οι Obamas υπήρξαν η καλύτερη επιβεβαίωση του ότι τα υλικά αγαθά δε σε κάνουν ευτυχισμένο. Η ενασχόληση με τα κοινά, η θέληση και η αφοσίωση σε έναν κοινωνικό σκοπό όμως, μπορούν να σε κάνουν, γιατί θα κάνουν το «εμείς» καλύτερο. 

Η ψευδαίσθηση του ότι ο υλικός πλούτος μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους αποτελεί την πηγή πολλών στραβών στις δυτικού τύπου κοινωνίες μας. Με την παρατήρηση πως ο πολιτισμός μας εστιάζει πολύ περισσότερο στο πώς να αποκτήσουμε περισσότερα και μάλιστα χωρίς θυσίες, παρά στην ανάπτυξη πραγματικών σχέσεων και στο πώς να γίνουμε καλύτεροι Πολίτες για τις Δημοκρατίες μας, ο Πρόεδρος Obama υπογραμμίζει το πώς η αίσθηση και η ανάπτυξη της κοινότητας έχουν ανατικατασταθεί από τους ατομικούς στόχους του ατόμου. Και χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να να ονειρευόμαστε πολύ ή να έχουμε μεγάλες φιλοδοξίες, εξηγεί το γιατί στην εποχή της άμεσης επικοινωνίας έχουμε γίνει πιο αντικοινωνικοί από ποτέ, πιο αδιάφοροι για το συνάνθρωπό μας, πιο αμέτοχοι στα κοινά. Και αυτό αντανακλάται έντονα στην πολιτική και στους εκπροσώπους της, γεγονός που η Michelle Obama θεωρεί πως μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη σχέση των νέων με την πολιτική. Ήδη ξεχνάμε πως η πολιτική ξεκινάει από τη γειτονιά και την κοινότητά μας, με τις οποίες η σχέση μας είναι «χαλασμένη». Δεν έχουμε περιθώρια να αφήσουμε και τις κακές πρακτικές των παλαιότερων χρόνων να μας απομακρύνουν περισσότερο από τα κοινά. 

Το πρώτο επεισόδιο τελειώνει με τις συμβουλές της Michelle Obama προς τους νέους: όταν αμφιβάλλουμε να βασιζόμαστε στην ελπίδα, να χτίσουμε μια ζωή λιγότερο εγωιστική και να μετουσιώσουμε το θυμό και την απογοήτευση σε κάτι χρήσιμο, ακόμη και ελπιδοφόρο. Για να συμβούν όμως αυτά, πρέπει να ξεκινήσουμε και να συνεχίσουμε να έχουμε αληθινές, ουσιαστικές, ίσως ακόμη και άβολες συζητήσεις με τους ανθρώπους μας. Μόνο τότε αυτές οι συζητήσεις θα μπορέσουν να αναχθούν σε κοινωνικό επίπεδο και να αλλάξουν έστω και λίγο τον κόσμο.

*Το επόμενο επεισόδιο της σειράς “The Michelle Obama Podcast” είναι διαθέσιμο και αφορά την ευθύνη που όλοι έχουμε σε αυτούς τους εξωπραγματικούς καιρούς. Don’t miss out!