Φλας, κάμερες, κόκκινο χαλί, τουαλέτες, κοστούμια, σορτσάκια (!), χαστούκια (;!) και χρυσά αγαλματίδια. Η 94η απονομή των βραβείων της Ακαδημίας του αμερικανικού κινηματογράφου, των περίφημων Oscars, έλαβε χώρα μόλις λίγες ώρες πριν, το βράδυ της 27ης Μαρτίου, αφήνοντας μας με ένα μωσαϊκό εντυπώσεων που ελάχιστη σχέση έχει με τις ίδιες τις ερμηνείες και τις υποψήφιες ταινίες.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Απόλυτο φαβορί της βραδιάς αποτέλεσε- όπως άλλωστε αναμένετο- η ταινία «Coda», της πλατφόρμας Apple TV, η οποία εστιάζει στην πορεία μιας νεαρής μαθήτριας, μέλος κωφής οικογένειας, προς το μεγάλο πάθος της- την μουσική, μια επιλογή που ομολογουμένως θα δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν οι γονείς της. Η αμερικανική εκδοχή της απόλυτα λυρικής «Οικογένειας Μπελιέ» απέσπασε το βραβείο για την καλύτερη ταινία της χρονιάς αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το «The Power of the dog» της Τζέιν Κάμπιον, η οποία ωστόσο βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία της ταινίας. Πολύχρυση, βέβαια, αποχώρησε από το θέατρο Dolby η ταινία «Dune» η οποία και συγκέντρωσε τα περισσότερα αγαλματίδια της τελετής (καλύτερο μοντάζ, καλύτερη μουσική επένδυση, καλύτερα οπτικά εφέ, καλύτερη διεύθυνση φωτογραφίας και καλύτερη πρωτότυπη μουσική).
Ιστορία έγραψε από την πλευρά της η Ariana Debose- με το Oscar βοηθητικού (Β) γυναικείου ρόλου που απέσπασε- ως η πρώτη ανοιχτά queer Άφρο-Λατίνα ηθοποιός που τιμάται από την ακαδημία. Εξίσου συγκινητική ήταν και η βράβευση της Jessica Chastain, με το βραβείο Α γυναικείου ρόλου, για την ερμηνεία της στην ταινία «Τα μάτια της Τάμι Φέι» όπου και υποδύεται την ομώνυμη καταρρέουσα τηλεοπτική περσόνα. Ιστορική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η νίκη της Billie Eilish και του αδερφού της Finneas για το soundtrack «No time to die» της ομότιτλης ταινίας. Με το χρυσό αυτό αγαλματίδιο η αμερικανίδα τραγουδοποιός έγινε η δεύτερη νεότερη κάτοχος του συγκεκριμένου βραβείου, ενώ το ίδιο το τραγούδι συμπλήρωσε την τριάδα των οσκαρικών soundtrack των τριών τελευταίων- κατά σειρά- ταινιών James Bond.
Ένα γερό χαστούκι επι σκηνής προς ένδειξη υποστήριξης της συζύγου του, μετέτρεψε τον Will Smith σε διπλό σταρ της χθεσινής βραδιάς. Ο ηθοποιός που- επιτέλους- κατάκτησε το όσκαρ Α ανδρικού ρόλου ως πατέρας των αδερφών Williams στην ταινία «Η μέθοδος των Γουίλιαμς», αντέδρασε με μία έντονη και συνάμα αμήχανη για το κοινό κίνηση όταν ο κωμικός Κρις Ροκ έκανε ένα κάπως καυστικό σχόλιο για το κούρεμα της Τζάντα Πίνκετ Σμιθ. Η τελευταία έχει δηλώσει ανοιχτά ότι πάσχει από αλωπεκία και ο παραλληλισμός με την Demi Moore στην ταινία «Gi Jane» φαίνεται να εξόργισε τον χρυσό πλέον κύριο Σμιθ. Με τούτα και με ‘κείνα η Τζάντα, μόλο που δεν ήταν υποψήφια, κατόρθωσε να γίνει το θέμα της βραδιάς. Κι αυτό γιατί ένας (υπέρ)προστατευτικός (και οξύθυμος- επιτρέψτε μου να πω) σύζυγος και μια δημιουργία Jean Paul Gaultier σχεδιασμένη από τον Glen Martens ιεροσυλία θα ήταν αν δεν έκαναν τον γύρο του Διαδικτύου.
ΥΓ.
1. Το πατριαρχικό πρότυπο της μάτσο αρρενωπότητας- έστω κι αν αυτή πηγάζει από εσωτερικούς δαίμονες- είναι κατακριτέο- μόλο που στα Oscars οι μοναδικές αντιδράσεις ήταν οι αξίες πολλών meme εκφράσεις της Νικόλ Κίντμαν και της Λουπίτα Νι Όνγκο.
2. Οι γυναίκες δεν είναι ανυπεράσπιστες και υποδεέστερες οντότητες που καρτερούν την υποστήριξη ενός αρσενικού.
3. Η επίδειξη ισχύος και υπεροχής- ιδίως σε μια περίοδο πολέμου- επιβεβαιώνει πως ο πολιτισμός μας αναπαράγει τη βία και πως οι ηθοποιοί μονάχα ήθος δεν ποιούν- μια όχι και τόσο νέα συνθήκη, η οποία όμως θα έπρεπε πλέον να είναι παρελθοντική.
Όταν φταίνε πάντα οι άλλοι ή σκέψεις σχετικά με την ενδοσκόπηση